Playa del Carmen en terug naar huis

Dit wordt mijn laatste blog, want vandaag ga ik weer naar huis! Het is een raar idee dat ik morgen weer thuis ben, maar ik kijk er ook wel naar uit. Eerst zal ik nog vertellen wat ik allemaal nog heb gedaan in mijn laatste weekje hier.

Met Eugène voor een piramide

Na Caye Caulker zijn we dus doorgereisd naar Playa del Carmen - Mexico. We waren maar weer eens vroeg opgestaan, om de boot van 7u te halen en daarmee voeren we naar het zuidelijkste puntje van oostkust van Mexico. Daar pakten we een bus en halverwege de middag kwamen we aan in Playa del Carmen. 
Nadat we onze spullen naar het hotel hadden gebracht, zijn we eerst maar wat rond gaan lopen en ik moet zeggen dat ik echt even in een soort van shock was. Playa del Carmen is heel erg toeristisch geworden en overal zijn dus (te dure) winkels en restaurants, met schreeuwerige verkopers, uithangborden en te veel kleuren. Ik ben dat helemaal niet meer gewend, dus ik liep met enorme ogen rond te kijken naar al die drukte. 
Toen ik eenmaal een beetje gewend was aan de drukte, vond ik Playa best een leuke, maar het blijft een stuk meer toeristisch dan ik had verwacht. Het strand is echt super mooi en het was erg lekker om daar te liggen en nog een beetje bruiner te worden. 

Beeldhoudwerk in Chichen - een krijger

Verder zijn we hier naar een laatste Maya-opgraving geweest, namelijk Chichen Itza. Ook deze laatste opgraving was weer erg indrukwekkend, ook al was het ook hier een stuk meer toeristisch dan in Tikal of Copán. Wat ik vooral erg indrukwekkend vond aan Chichen was het beeldhouwwerk dat nog te vinden was in de tempels en piramides. Op veel andere plaatsen is daar namelijk bijna niets meer van te zien, maar hier kon je dat nog behoorlijk goed zien.
Ook hebben we hier gedoken. We hebben eerst een dag 2 duiken in Cenotes gemaakt. Cenotes zijn limestone grotten die (half)vol zijn gelopen met water en waarvan een deel van het dak ingestort is, die alleen in Mexico te vinden zijn. Doordat het dak is ingestort, kun je daar het water in en dus in de grotten duiken. Dat was een heel indrukwekkende en ook wel beetje enge ervaring. Het water is namelijk zo helder dat het lijkt alsof je helemaal niet onderwater bent en dat is een heel raar gevoel. Verder duik je natuurlijk in een grot (ook al kun je wel altijd daglicht zien) en je kunt dus niet zomaar naar boven en dat is ook best spannend. Ik ben toch wel heel blij dat ik de duiken gemaakt heb, want het was wel een heel bijzondere ervaring en de rotsformaties waren echt prachtig. 

Veld van Maya-balspel

Daarnaast heeft Eugène een dag op Cozumel gedoken, dat is een eiland voor de kust van Playa del Carmen. Ik voelde me die dag alleen niet echt lekker, dus ik heb maar rustig op het strand gelegen en niet zoveel gedaan. Wel hebben we samen, een dag later, nog 2 duiken op het rif voor Playa del Carmen gemaakt en dat waren ook erg mooie duiken. We hebben een heleboel schildpadden, een paar roggen, veel murenes, nog veel meer vissen (ook een paar heel bijzondere, zoals de batfish) en tenslotte: een zeepaardje (had ik nog nooit eerder gezien) gezien.  

De grootste en belangrijkste
tempel van Chichen

Vandaag is dan dus onze laatste dag en we gaan zo nog maar een beetje van de zon en het strand genieten en dan pakken we vanmiddag om 15u de bus naar het vliegveld Cancun. Vanaf daar vliegen we naar Frankfurt en ik vlieg dan nog door naar Schiphol (Eugène gaat met de trein). Om 18u zou ik daar morgen, dinsdag dus, moeten landen en ben ik eindelijk weer bijna thuis en kan ik iedereen weer zien. En daar kijk ik dus best wel naar uit.

Ik heb een geweldige tijd gehad, eerst in Costa Rica en daarna tijdens het reizen, maar het is nu genoeg geweest voor mij. Ik heb er heel veel zin in om iedereen thuis weer te zien en te knuffelen en om een miljoen kleine luxe dingetjes weer te hebben. Dingen als een warme douche, snel internet, een huis dat thuis is in plaats van alleen wat er in je rugzak zit, Nederlands eten, meer kleding om uit te kiezen dan een rokje, een broek en 3 shirtjes en nog een heleboel van dat soort kleine dingetjes.
Dus Nederland: Tot morgen!!

Chillen en duiken op Caye Caulker

Sinds mijn laatste blog, zijn we doorgereisd naar Belize. We zaten om 5u 's morgens weer eens in een bus die ons vanuit Flores - met een tussenstop bij de grens - naar Belize City gebracht. Dit is een van de grootste steden van het land en het ligt aan de kust. Vanaf daar namen we een watertaxi naar Caye Caulker - waar we momenteel verblijven. We kwamen vanwege ons vroege vertrek, wel lekker vroeg aan op Caye Caulker en we hadden dus alle tijd om ons hotel te zoeken, lekker te lunchen en het duiken te organiseren voor de aankomende dagen. 

Ons duikcenter

Caye Caulker is weer net zo uit als alle eilanden langs de Caribische kust. Bijna alle huizen zijn van hout en geschilderd in allerlei vrolijke kleuren. De mensen zijn verder super relaxed en ze spreken altijd een raar mengelmoesje van Spaans, Engels en nog wat dialecten. Kortom, er hangt altijd een super fijne sfeer!
Wat wel erg vervelend was, was dat we problemen kregen met onze bankpassen. Er is allereerst maar één bank op het eiland en die werkte niet met een van de bankpassen van Eugène of mij, maar alleen met zijn creditcard. Dit leek geen probleem, we konden tenminste geld krijgen en we vonden het allemaal prima. Eugène had alleen niet zo heel veel geld opgenomen de eerste keer en nadat we het hotel hadden betaald, hadden we toch wat meer nodig. We liepen dus weer terug naar de bank, maar deze keer kon Eugène geen geld meer krijgen. Vervolgens kon hij ook bij de duikschool niet met zijn creditcard betalen en zou kwamen we er dus achter dat zijn creditcard helemaal niet meer werkte.
Eugène heeft vervolgens 2 nachten lang (overdag kon namelijk niet want dan waren we aan het duiken en 's avonds hier is het 's nachts in Nederland) geprobeerd zijn creditcard weer werkend te krijgen. Gelukkig is het uiteindelijk, met hulp van zijn broer gelukt. Nadat we geld hadden gehaald en het duiken hadden betaald, zijn we eerst uitgebreid uit eten geweest en het was heel fijn om niet meer na te hoeven denken over dat je maar heel weinig geld uit te geven hebt.
Gelukkig bestond onze tijd hier niet alleen uit geldproblemen. We hebben twee dagen ook erg mooi gedoken op de riffen hier. Ieder morgen moesten we tussen half6 en 6 bij de duikschool zijn, waar we na een snel ontbijt, 1.5 - 2u in een boot mochten zitten op bij de duikstekken aan te komen.
De onderwaterwereld hier was weer erg mooi en redelijk gelijk aan die op Utila. Het was hier echter, naar mijn mening, nog iets mooier. De koralen waren echt prachtig en er waren ook veel zwarte (vrij zeldzame) koralen. Tussen al die prachtige koralen door, zwommen veel kleine vissen en op de koralen leefden nog allemaal kleine beestjes, zoals zeesterretjes en slakjes. Verder hebben we ook nog een paar roggen, schildpadden en haaien gezien en bij elkaar was het dus prachtig.
We hebben naast duiken om al dit moois te bekijken, nog een heel andere, maar erg indrukwekkende duik gemaakt, op een duikstek genaamd The Blue Hole. Zoals de naam al zegt, is het een groot en diep gat in een rif, waarin je kunt duiken. Ik heb daarin mijn diepste duik ooit gemaakt, naar 42m en het was erg indrukwekkend, omdat je onder een soort van overhang kon zwemmen, waarin enorme stalactieten en stalagmieten waren. 
We hebben 2 dagen gedoken en iedere dag hebben we 3 duiken gemaakt en tussen de duiken door, aten we lunch op de boot. De tweede dag hebben we verder nog een stop na de lunch gemaakt op een eilandje, om daar wat rond te lopen en naar de vele vogels te kijken die in de bomen zaten.







Na de 3 duiken zijn we iedere keer weer terug naar de wal en ons hotel gegaan en na een douche was het tijd om nog lekker even te gaan eten. Daarna lagen we steeds weer vroeg op bed, want de volgende morgen mochten we natuurlijk weer om 5u opstaan.
Onze laatste dag hebben we verder een lekkere relaxdag, waarvoor ik eerst maar eens even een nacht met 11u slaap heb gehad - nodig en lekker! Toen hebben we een lekker uitgebreid ontbijt gehaald en een beetje over het eiland gelopen. Verder heb ik ook nog even tijd gemaakt om deze blog te schrijven en foto's op facebook te zetten en het plan is om de rest van de dag niet veel meer te doen. Morgen reizen we verder door naar Playa del Carmen - Mexico, om daar onze laatste 6 nachten door te brengen en dan kom ik weer naar huis!

Reizen naar Flores en de ruines van Tikal

De openbare wasplaats

Ook onze tweede dag in Antigua was leuk en vooral lekker relaxt. We hebben eerst maar weer eens een beetje uitgeslapen (9u opstaan in plaats van 5u is wel eens erg lekker). Daarna hebben we na een lekker ontbijt nog wat rondgelopen door de stad en nog enkele ruïnes en kerkjes bekeken. Wat verder ook nog erg interessant was om te zien was deze openbare wasplaats. Hier doen de vrouwen van de oorspronkelijke bewoners hun was, erg interessant om te zien!
 Na deze laatste wandeling door Antigua hebben we de rest van de middag rustig in een bar gezeten en uiteindelijk waren we op tijd weer bij ons hotel, waar we om half 7 's avonds op werden gehaald. Met een minibusje werden we vanaf daar naar de hoofdstad van Guatemala gebracht, waar we om 9u op een andere bus stapten naar Flores, waar we momenteel verblijven.
We hadden expres die bus 's nachts genomen, zodat we lekker konden slapen in de bus en dat het reizen dan wat sneller zou gaan. Het was verder een super luxe bus! Het was meer alsof ik in een vliegtuig zat, dan in een bus qua luxe. De stoelen zaten super lekker, je kon ze heel ver achterover zetten en er was een tv en een wc, net een vliegtuig dus!

Lekker mojito's drinken in Flores

De volgende morgen kwamen we om 6u aan in Flores, waar we een hotel vonden om 2 nachten te blijven. Om half8 zaten we daarna al aan een ontbijt, want we wilden ook niet weer gaan slapen. De rest van de dag hebben we verder redelijk relaxt gedaan. We hebben een beetje door Flores gelopen (wat heel klein en niet super bijzonder is), lekker op een terrasje gezeten en hotels gereserveerd voor de laatste 10 dagen van onze reis.
De week voor Pasen, wat hier Semana Santa heet, wordt in Centraal-Amerika namelijk enorm uitbundig gevierd. Bijna alle mensen hebben 1 of 2 weken vrij rond die tijd en gaan vaak in hun eigen land of een buurland op vakantie. Als we nu dus geen reserveringen maakten, hadden we grote kans dat het bijna onmogelijk zou zijn om ter plekke nog een betaalbaar hotel te vinden. Daar heb ik dus ook nog een paar uur aan besteed, maar uiteindelijk is dat gelukkig gelukt. Daarna zijn we lekker uit eten geweest en maar weer eens op tijd naar bed.
De volgende morgen werden we namelijk om 4.30u alweer opgehaald voor een tour met gids langs de ruïnes van Tikal. Ja dit is de reis van het vroege opstaan, uitslapen is er niet echt bij. Het is natuurlijk wel Centraal-Amerika, dus voordat we vertrokken was het 5u, maar uiteindelijk waren we om 6.30 in Tikal. Het archeologische park is dan pas net open en het is nog niet zo warm en er zijn nog niet zo veel toeristen. Perfect dus om rustig het park te gaan bekijken!

Eugène en ik voor een piramide

Eén van de grote tempels

Tikal is een van de grootste klassieke Maya steden die tegenwoordig ontdekt zijn en daarom wilden we ook deze opgraving, naast Copán, erg graag bekijken. De stad is allereerst veel groter dan Copán en daarnaast is er nog een veel groter stuk dat nog uitgegraven moet worden. De stad werd bewoond van ongeveer 400 v. tot 1000 n. Chr., maar de bloeiperiode was van 300 tot 850 n. Chr. en in die tijd was Tikal een van de machtigste Maya-steden.
Van alle gebouwen/ruïnes die we hebben bekeken, zijn er vier types te onderscheiden als je op de functies van de gebouwen let. Allereerst waren er de tempels die voor godsdienstige doeleinden werden gebruikt en deze hadden een soort gebouwtje bovenop, waar de godheden aanbeden konden worden. Verder waren er de piramides, die werden gebruikt voor astrologische doeleinden. Deze zijn plat bovenop; er staat geen gebouwtje of iets dergelijks op en je kunt 360 graden rondkijken. Daarnaast waren er nog de woonhuizen van de rijkste Maya's en als laatste hun begraafplaatsen.
De tempels/piramides zijn het indrukwekkendst en het grootst en een aantal konden we ook opklimmen, wat heel tof was om te doen! Je had bovenop namelijk meestal een super mooi uitzicht en daarnaast is het heel ontzagwekkend om te bedenken dat je op iets staat dat zo'n 1300 jaar of nog langer geleden is gebouwd. Het op- en afklimmen was overigens wel behoorlijk zwaar, want de trappen zijn heel steil (in een hoek van 45 graden) gebouwd en de treden zijn erg hoog. Het was echter zeker de moeite waard dat we het gedaan hebben!

Samen met Eugène op een tempel

Na deze tour van 4u, waarop we de belangrijkste gebouwen hebben bekeken, konden we nog zelf rondlopen door het park, als we dat wilden. Eugène voelde zich echter niet zo lekker, dus we zijn maar gelijk teruggegaan naar ons hotel. Daar is Eugène gaan slapen en ik ben, na een lunch, mijn blog en facebook bij gaan werken.
Morgenochtend verlaten we Guatemala en reizen we door naar Belize, waarvoor we wederom om 5u 's morgens op worden gehaald! Het plan is om 4 dagen in Belize op Caye Caulker te verblijven en daar 3 dagen te duiken. Daarna willen we doorreizen naar Mexico - Playa del Carmen en daar willen we onze laatste 6 dagen vullen met duiken, op het strand liggen en misschien nog wat cultuur. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van wat er allemaal nog gebeurd!

De kleurrijke markt van Chichi en Antigua

Aangezien ik alweer een paar dagen in Guatemala ben en ik alweer genoeg te vertellen heb, weer een nieuwe blog!
De ochtend na mijn laatste blog (zaterdagochtend) stonden we maar weer eens vroeg op, om een busje te pakken om 6u in Copán dat ons in een uur of 5 naar Antigua zou brengen. Na een klein uurtje rijden waren we al bij de grens en het was daar super rustig, dus de grens waren we zo overgestoken. Daarna ging het helaas iets minder voorspoedig, omdat de wegen erg druk waren, maar uiteindelijk kwamen we rond 1u aan in Antigua.

Sfeerimpressie van de markt

Het was daar helaas niet heel makkelijk om een hotel te vinden, vanwege een grote processie de volgende dag, waarvoor er veel toeristen in de stad waren. Uiteindelijk is het natuurlijk wel gelukt en nadat we onze spullen hadden gedropt, zijn we nog een beetje de stad gaan bekijken en lekker gaan eten/drinken. Verder hebben we ook een tour voor de volgende dag geregeld, namelijk naar de enorme markt van Chichicastenango?. Dat is een stadje in de buurt van Antigua, dat bekend staat om zijn enorme markten op donderdag en zondag met allerlei waren voor de lokalen en heel veel souvenirs voor de toeristen. Op veel plaatsen werd de markt erg aangeprezen, dus we hadden besloten het dan maar eens zelf te gaan bekijken!

Souvenirs aan het kopen

Ook hiervoor stonden we weer eens vroeg op, want onze bus vertrok om 7u. Na een busrit van zo'n 2.5u kwamen we in Chichi (zoals de naam door lokalen wordt afgekort) aan en hadden we zo'n 4/5u om over de markt te struinen. Ik heb deze tijd vooral gevuld met het kopen van souvenirs, waarvan er heel veel en tegen leuke prijsjes waren. Ik hoop dat iedereen ze leuk gaat vinden, maar dat zien we wel weer als ik thuis ben!
Daarnaast was het ook een goede gelegenheid om meer van het dagelijks leven in Guatemala te zien en het is me opgevallen dat Guatemala erg verschilt van de Centraal-Amerikaanse landen die ik eerder heb bezocht. Het is hier allereerst veel kouder (waarschijnlijk omdat het zo in de bergen ligt). 's Nachts koelt het namelijk af tot bijna 15 graden en overdag wordt het maximaal 25/27 graden, wat voor mij behoorlijk koud is, vergeleken met waar ik gewend aan geraakt ben de afgelopen 6 maanden. Dat wordt dus vast nog wat als ik terugkom naar echte kou in Nederland!
Wat me verder opviel, is hoe kleurrijk alles hier is. Alle gebouwen zijn in vrolijke kleuren geverfd en bijna alle vrouwen lopen in vrolijke traditionele klederdracht. Die klederdracht bestaat uit een bloesje en een lange rok, met daarbij bijna altijd een draagdoek met daarin óf een kind óf spullen die ze willen verkopen/hebben gekocht. Alle kledingstukken zijn gekleurd in allerlei felle kleuren, met daarop weer borduursels in andere kleuren. Het maakt ze daarbij niets uit dat kleuren misschien zouden kunnen vloeken of iets dergelijks, dus alle kleuren worden met elkaar gecombineerd. Het grappigste hieraan is verder dat de vrouwen dan vaak wel een modern (sport)vestje of iets dergelijks op de klederdracht dragen: een interessante botsing tussen traditie en vernieuwing.
Wat als laatste erg opvalt, is hoe klein iedereen hier is! Terwijl ik op die markt rondliep, voelde ik me bijna groot. Ik denk dat de gemiddelde lengte 1.50m was en met mijn 1.60m was ik dus aan de grote kant. Eugène was verder echt een reus, vergeleken met al die kleine mensjes. Het was heel grappig om te zien hoe hij overal bovenuit stak.
Om 2u werden we weer opgehaald om terug te gaan naar Antigua en tot onze grote verbazing begon het onderweg te regenen, vervolgens te stortregenen en op het laatste zelfs te hagelen! Ik was echt compleet verbaasd om dat in Centraal-Amerika te zien. Gelukkig hield het na een paar uur weer op en konden we 's avonds droog naar een restaurantje lopen. Daarna hebben we het maar niet meer te laat gemaakt, want ik voelde me niet zo heel lekker.
De volgende ochtend hebben we eerst maar eens een beetje uitgeslapen en we zaten dus pas om 10u een keer aan het ontbijt. De rest van de dag hebben we gevuld met door Antigua lopen en dan vooral alle kerkjes hier bekijken.

Ruïne van een universiteit - veroorzaakt door een aardbeving

Het grappigst om te zien was hoe de gebouwen gerestaureerd zijn hier. Aangezien er veel aardbevingen plaats hebben gevonden in Antigua, zijn er (herhaaldelijk) veel gebouwen (deels) ingestort. Er zijn vaak wel pogingen gedaan om de gebouwen te herbouwen, maar heel vaak is dat dan gebleven bij alleen een restauratie van de voorgevel. De voorgevels van gebouwen zien er dus vaak heel mooi uit, terwijl van de rest van het gebouw alleen nog een paar muren half overeind staan.
Verder hebben we een bus geregeld naar Tikal, wat onze volgende bestemming is. Die vertrekt morgenavond om 6u, dus dan kunnen we fijn de hele nacht in de bus slapen, want het is een behoorlijk lange rit. Morgen willen we dus gewoon weer een rustige dag hebben en nog wat meer van Antigua zien en dan daarna alweer door naar de volgende bestemming!

Copán Ruinas

Ik op het eerste veld - tempel en sculpturen
van koningen

Bij deze dus ook gelijk maar mijn verhaal over ons bezoek vandaag aan de Maya ruïnes in Copán! Vanmorgen zijn we behoorlijk vroeg opgestaan, zodat we de hitte en de andere toeristen een beetje voor zouden zijn (gelukkig viel het met allebei nogal mee). Na een snel ontbijt, zijn we naar de ruïnes gelopen en daar hebben we een paar uur nodig gehad om alles te bekijken.

Op een tempel

En weer onderaan de tempel

De Maya's hebben van de 9e eeuw v. Chr. tot de 13e eeuw n. Chr. met ongeveer 20.000 inwoners een gebied van 24 vierkante kilometer bewoond in vallei waar we momenteel zijn, dus door de hele vallei zijn er overblijfselen te vinden. Er is echter een plek waar heel veel ruïnes bij elkaar zijn en daar is een archeologisch park van gemaakt, dat wij dus bezocht hebben.
 

De trap met de geschiedenis van het
koninklijk huis

In dit park zijn vooral veel gebouwen voor openbaar gebruik en woningen van de koninklijke familie te vinden. Er waren dus veel tempels te zien, waar je ook gewoon op mocht klimmen, wat mij nogal verbaasde! Verder waren er veel sculpturen die de heersende koningen van zichzelf hadden laten oprichten, om te tonen hoe geweldig ze wel niet waren. Het beste voorbeeld hiervan is een trap met 63 treden waarin in duizenden hiërogliefen de geschiedenis van het koninklijk huis van de Maya's is afgebeeld.

Het veld voor het balspel

Verder was er nog een speciaal veld dat de Maya's gebruikten om hun balspel op te spelen. Over dit balspel is weinig met zekerheid bekend, maar er zijn enkele aannames gedaan over hoe men denkt dat het verliep. Meestal werd het spel met 2 teams van twee personen gespeeld en het doel was een zware bal door een ring aan de zijkant van het veld te spelen. Je mocht de bal alleen aanraken met buik, borst en heupen en daar werd dan ook beschermende kleding tegen de zware bal gedragen. Het spel was verder religieus en er wordt aangenomen dat het verliezende team werd geofferd aan de goden.
We zijn daarnaast in een gangenstelsel geweest dat archeologen onder een aantal gebouwen door hebben gemaakt. Er zijn namelijk vaak verschillende gebouwen op elkaar gebouwd, omdat de Maya's hier zo lang hebben gewoond. Door middel van het maken van gangen, doet men een poging om ook meer te zien van de oudere gebouwen die begraven liggen onder de al blootgelegde gebouwen.

En nog een mooie overzichtsfoto

Als laatste hebben we ook nog wat geleerd over de verdere geschiedenis van de Maya's hier, waarvan ik een korte samenvatting zal geven. De bloeitijd van deze stad was rond 800 en vanaf 1000 ging het bergafwaarts met de stad, vanwege overbevolking. Er was namelijk niet meer genoeg landbouwgrond om iedereen te voeden en een steeds groter deel van de landbouwgrond werd ook nog bedekt met gebouwen om iedereen te huisvesten. Nog enkele eeuwen heeft men geprobeerd met handel de stad te onderhouden, maar dat heeft niet mogen helpen.
Uiteindelijk zijn de laatste mensen in Copán rond de 13e eeuw dus gestorven aan ondervoeding. Toen de Spanjaarden in de 16e eeuw hier aankwamen woonde er dus bijna niemand meer in de vallei. Pas in 1834 werden de ruïnes herontdekt en sindsdien probeert men ze op te graven en te conserveren.
Het was al met al erg indrukwekkend om te zien en ik kijk erg uit naar de grotere archeologische parken die we gaan bezoeken. De rest van de middag heb ik dus besteed aan het updaten van mijn blog en facebook en nu is het tijd voor een lekker drankje! Morgenochtend reizen we door naar Guatemala en zodra ik de mogelijkheid heb, zal ik weer iets van me laten horen.

Duiken op Utila

Chillen in de hangmat voor ons hutje,
met milkshake!

Het is alweer een week geleden sinds mijn laatste update, dus tijd voor een nieuw verhaal! Sinds mijn laatste blog heb ik een erg relaxte week gehad, gevuld met duiken. We woonden in kleine hutjes op een soort van enorme vlonder, die gebouwd was omdat de grond erg moerassig was (daardoor helaas veel muggen). Op die vlonder waren hutjes, een groot huis voor de divemasters (in opleiding), een toiletgebouw en een gebouw met alle uitrusting gebouwd. Ook de boot meerde aan deze vlonder aan.
We hoefden 's morgens dus maar een paar minuten voordat we om 7u aanwezig moesten zijn, op te staan, omdat we bijna in het uitrustingsgebouw sliepen. Iedere morgen pakten we dus onze spullen bij elkaar en droegen die even 20m naar de boot, vanaf waar we onze duiken maakten. Meestal moesten we 10 tot 20 minuten varen, waarin we ons klaar konden maken voor het duiken. Normaal gesproken maakten we 2 duiken, waar we tussenin weer een stukje voeren om op een andere duikstek te komen.
Het duiken was erg mooi en dan vooral het onderwaterlandschap, dat bestond uit rotsen die bijna compleet begroeid waren met allerlei verschillende koralen, sponsen en planten in heel veel kleuren. Daar tussendoor zwommen vooral veel kleinere vissen. We hebben ook twee keer een adelaarsrog gezien en twee keer een schildpad (waarvan er een heel schattig was, want die was nog niet compleet volgroeid).

Een lekkere aardbeiensmoothie! Ja uit een zakje,
dat is een normale manier om drankjes to go
mee te geven in Honduras.

Na het duiken waren we rond 12/1u weer terug, waarna we maar eens brunch gingen halen. De rest van de dag waren we vooral lekker aan het relaxen: lekker in een hangmat liggen en verder weinig hoeven doen. Wat later op de dag gingen we lekker een drankje halen en daarna eten. Vervolgens maakten we het niet te laat, want de volgende dag moesten we altijd weer vroeg op.

 

Na het duiken; tijd om het water wee

Tijdens het duiken hier, heb ik ook mijn diepduik specialty gedaan. Specialty's zijn een soort verdieping van je duikervaring, zodat je meer leert over een bepaald type duiken, zoals diepe duiken (tussen 18-40m), wrakduiken, navigeren of fotograferen onderwater en dergelijke. Ik weet nu dus meer over diep duiken en hoe de omstandigheden op diepte je kunnen beïnvloeden. Dit is een erg nuttige specialty om te hebben, als ik divemaster wil worden, dus vandaar dat ik dit gedaan heb.
Voor de specialty moest ik wat theorie leren, 4 diepe duiken maken en een paar oefeningen doen. Ik moest bijvoorbeeld tonen wat je doet als je per ongelijk iets te lang de diep bent gebleven en wat sommen maken onderwater om te zien hoe de grotere druk op diepte je denkvermogen beïnvloedt. Dat was allemaal niet heel moeilijk, dus binnen twee dagen had ik ook dat brevet op zak.

Na de duik met al mijn uitrusting
op de boot

Onze laatste dag was er helaas wel wat vervelends gebeurd; een van de divemasters die mee was op onze eerste duik werd gestoken door een lionfish. Dat soort steken zijn niet heel erg of giftig ofzo, maar wel heel pijnlijk. We zijn dus zo snel mogelijk teruggegaan, zodat hij behandeld kon worden en we konden helaas geen tweede duik meer maken. Na een paar uur ging het gelukkig een stuk beter met hem en 's avonds was hij alweer in de kroeg, dus uiteindelijk viel het mee.
Na onze laatste duik zijn we alles gaan regelen voor ons vertrek de volgende dag, want we wilden vroeg opstaan, om de boot terug naar het vaste land te nemen om 6u 's morgens. Deze dag hadden we helaas iets minder geluk met reizen. Allereerst kwam de boot een half uur te laat. Gelukkig konden we gelijk een taxi nemen naar het busstation, nadat we weer op het vaste land waren en kwamen we dus net op tijd aan om de bus naar San Pedro Sula te pakken. Daar aangekomen, zouden we een uur moeten wachten op onze bus naar Copán; onze eindbestemming. Helaas hadden we dus minder geluk en was er een probleem met de bus. Er was namelijk een te kleine bus, waardoor wij niet mee konden en moesten wachten op de volgende bus, die pas 2u later kwam. Het grootste gedeelte van deze blog heb ik dus geschreven, wachtend in het busstation.
Gelukkig was er om 3u toch een bus en kwamen we uiteindelijk rond 6u aan in Copán. Nadat we daar een hotel hadden gevonden heb ik deze blog geschreven, maar omdat de stroom in het hele dorp uit was gevallen, kan ik hem nu pas publiceren. Dus vandaag of morgen volgt er gelijk nog een nieuw verhaal, over de dingen die we in Copán gedaan hebben!

León en reizen, reizen en reizen..

Sinds mijn laatste blog is er weer veel gebeurd, ook al is het pas een paar dagen geleden. Vandaar dus alweer een nieuwe blog!
Afgelopen woensdag hebben we nog lekker doorgebracht in León. 's Morgens hebben we eerst een stadstour geboekt voor dezelfde middag en daarna zijn we een busticket gaan regelen om verder te reizen. Zoals gebruikelijk in Centraal-Amerika werden we eerst naar 4 verschillende kantoren gestuurd, voordat we in het goede kantoor aankwamen. Gelukkig hebben we uiteindelijk een busticket kunnen boeken naar Honduras, dus wij vonden alles prima!

Uitzicht vanaf het fort

's Middags hadden we dus die stadstour en het was erg interessant! We hebben tijdens de tour veel over de geschiedenis van León en Nicaragua in het algemeen geleerd, terwijl we langs allerlei historisch belangrijke plekken wandelden. We begonnen in een inheemse buurt. Vroeger was daar een apart dorpje, maar dat is vast gegroeid aan León. Hier woonden oorspronkelijk indianen, die gekoloniseerd werden door Spanjaarden en daardoor zijn versmolten met de Spaanse immigranten. Toch proberen ze tegenwoordig hun cultuur levendig te houden door aan kinderen lessen te geven in hun kunst, dans en muziek.
Toen zijn we naar een oud fort geweest, waar ze tijdens de revolutie in Nicaragua gevangen vasthielden. Nu had je daar echter een prachtig uitzicht over de stad en kon je bijna alle vulkanen van Nicaragua zien. Daarna hebben we het museum van de mythes en legendes bezocht, waar we meer leerden over de geschiedenis en de legendes van Nicaragua. Vooral het laatste vond ik erg leuk, omdat ik vergelijkingen kon maken met de Costa Ricaanse legendes die ik ken. De naam van de legende is namelijk meestal hetzelfde, maar in het verhaal zijn vaak toch weer verschillen.

Ik en Eugène op het dak van de kathedraal

Met de gids op het dak

 













 Vervolgens zijn we naar de kathedraal geweest (waar ik het al in mijn vorige post over had), die we vanbinnen hebben bekeken en waar we het dak op zijn geweest om nog een mooi uitzicht over de stad te hebben. Als laatste zijn we nog langs de vele muurschilderingen in León gewandeld. Ze hebben in de stad namelijk alle belangrijke historische gebeurtenissen (meerdere keren) in muurschilderingen uitgebeeld, om iedereen te herinneren aan wat er gebeurd is. Dat was het erg indrukwekkende einde van de tour.

Eén van de muurschilderingen

Na deze tour hebben we het maar niet meer te laat gemaakt, want de volgende dag moesten we om half 6 bij het busstation zijn, om rond 6u de bus te nemen. We wilden namelijk verder reizen naar Utila - Honduras. Dat is echter erg ver weg, dus we hadden hier twee dagen voor nodig. De eerste dag was eigenlijk ons plan om de bus te nemen naar Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras en vervolgens één naar San Pedro Sula, de op een na grootste stad van Honduras. Die busreis duurde al 12u, dus het plan was om daar maar een nachtje te blijven slapen.
Deze rondreis is echter de reis van het geluk met de bussen, want er was nog een bus naar La Ceiba, die 15 minuten nadat we in San Pedro aankwamen, vertrok! La Ceiba is het havenstadje vanaf waar de boten naar Utila (een eiland) vertrokken, dus wij waren erg blij dat we daar nog naartoe door konden reizen. Die reis duurde ook nog zo'n ruim 4u, dus in totaal hebben we 16u in bussen gezeten gisteren. Toen we aankwamen in La Ceiba was het al na 10u, dus we hebben maar (met wat moeite) een hotel dichtbij de haven gezocht, zodat we de volgende ochtend makkelijk door konden reizen naar Utila.

Ik met mijn enorme rugzak en een
zakje water  - die zijn hier normaler
dan flessen en dus goedkoper

Vanmorgen waren we al erg vroeg in de haven, zo vroeg zelfs dat we nog 2u moesten wachten voordat de boot vertrok, maar we hadden er in ieder geval een plaatsje op (de reden dat we zo vroeg aanwezig waren). Na een boottocht van ruim een uur kwamen we op Utila aan, wat een waar duikwalhalla is. 1 op de 4 gebouwen is een duikschool hier, 1 is een woonhuis en de andere 2 zijn eetgelegenheden. Het leven draait dus vooral om duiken en eten/stappen hier en dat gaat ons waarschijnlijk erg goed bevallen.

En Eugène aan het backpacken

Een leuk feitje verder: Eugène (mijn vader) heeft hier 10 jaar geleden zijn eerste twee duikcursussen gedaan en we verblijven momenteel in hetzelfde duikresort als waar hij die cursussen heeft gedaan! We hebben een hutje zo'n 20 meter van de pier waar de duikboot iedere dag 2x van vertrekt, erg makkelijk dus. Het plan is om hier een kleine week te blijven en lekker te genieten van het duiken, maar we zien wel hoe het loopt.
Ik ga nu in ieder geval nog even lekker in de laatste zon van de dag liggen in een hangmat en ik laat wel weer wat van me horen, als er weer wat bijzonders gebeurd is!

Afscheid nemen en beginnen met backpacken

Helaas is er na 6 maanden school, een einde gekomen aan mijn EF ervaring. Sinds mijn laatste blog heb ik inderdaad nog vol op genoten van mijn laatste 2 weken. Ik ben nog zoveel mogelijk naar school geweest en verder heel veel uit en naar het strand om van de Pura Vida te genieten.
Dinsdag hadden we verder het officiële eindexamenfeest van school, voor de mensen die net als ik de afgelopen 6 maanden hier naar school zijn gegaan. Het was echt een geweldig feest (en jullie hebben waarschijnlijk al foto's op facebook gezien) en ik heb mijn diploma ontvangen, terwijl ik een biertje in m'n andere hand had. Na de diploma-uitreiking zijn we nog goed door gaan feesten en het was echt een van de leukste avonden uit, die ik hier in tijden heb gehad.
Die woensdag hadden we verder nog ons allerlaatste examen, om te bepalen wat ons eindniveau was geworden. Het ontvangen van je diploma hangt namelijk niet af van je niveau, maar alleen of je in 80% van je lessen aanwezig was. Ik ben erg blij met het resultaat dat ik behaald heb, want op het examen dat we op onze eerste dag moesten maken had ik een score van 10% (wat de laagst mogelijke score is) en op mijn eindexamen heb ik een score van 85% gehaald. Dat betekent dat ik nu op een B2 niveau zit en daar ben ik erg trots op! Ik had gehoopt op een hoog B1 niveau, dus B2 is een geweldig resultaat.
Op donderdag en vrijdag had ik verder nog wel les, maar ik had mijn eindexamen al gedaan, dus echt veel aandacht heb ik daar niet meer aan besteed. Op vrijdag heb ik nog mijn cijferlijst voor bij mijn diploma gekregen en daarna was school echt over!
Toen was het tijd voor het leukste van de week: Eugène kwam naar Tamarindo. Na een uurtje wachten op de bus, was hij eindelijk daar en kon ik hem naar zijn hostel brengen. Vervolgens zijn we nog een keer met iedereen uit eten geweest en gaan stappen, want Judi ging de nacht van vrijdag op zaterdag weg, waarmee een eindeloze stroom van gedag zeggen begon. Iris en ik hebben haar op de bus gezet en dat was behoorlijk moeilijk, moet ik eerlijk zeggen. Je wordt echt heel close in 6 maanden. Toen Iris en ik terugliepen naar school, waren we dus half aan het huilen en half aan het lachen om alle leuke herinneren die we aan Judi hebben.
De rest van het weekend zijn we nog goed uitgegaan, tussen het gedag zeggen tegen iedereen in (want met Iris, Judi en mij vertrokken er nog zo'n 15 andere studenten), om zoveel mogelijk te genieten van onze laatste dagen hier. Verder moest ik ook nog een hoop dingen regelen, zoals mijn laatste spullen uitzoeken, spullen opsturen naar huis en de rest van mijn spullen inpakken in de rugzak die ik van Eugène als vroeg verjaardagscadeau had gehad.

Afscheidseten

En vanaf de andere kant

Maandag was dan echt mijn laatste dag in Tamarindo en het werd dus tijd om afscheid te gaan nemen van alle mensen die wel hier blijven. 's Morgen ben ik bij alle medewerkers van school langsgegaan om ze te bedanken voor alles wat ze voor mij hebben gedaan in mijn tijd hier en afscheid te nemen. 's Middags moest ik nog een paar laatste dingen regelen en 's avonds hadden Iris en ik nog een afscheidsetentje voor wie maar wilde komen. Daarna moesten Iris en ik van de meeste mensen afscheid nemen, maar zelf gingen we nog voor een laatste keer uit in Aqua. Rond een uur of 1 gingen we echter maar terug naar ons hostel, om onze laatste spullen in te pakken en om 3.30u was het tijd om Iris op haar bus naar San José te zetten. Het was dus ook tijd voor Iris en mij om afscheid te nemen van elkaar en dat was denk ik het moeilijkste afscheid dat ik heb moeten nemen de afgelopen weken. Ik was gewoon erg close geworden met Iris en het was mijn laatste afscheid, dat echt definitief mijn tijd in Tamarindo afsloot. Niet leuk dus, maar het hoort erbij.
Na dat afscheid hebben Eugène en ik onze spullen gepakt, om te beginnen aan onze reis door Centraal-Amerika en dat eerste deel ging verbazingwekkend voorspoedig. We hebben 4 verschillende bussen gehad om in León aan te komen en normaal gesproken moet je altijd wel ergens een of meerdere uren wachten, maar wij hadden super veel geluk vandaag! We stonden maar 2 minuten te wachten op de bus naar Liberia en daar aangekomen, hadden we binnen 3 minuten een bus naar de grens Costa Rica - Nicaragua. Na het regelen van al ons papierwerk aan de grens, hoefden we maar een kwartier te wachten op een bus naar Managua (de hoofdstad van Nicaragua, die ik niet erg mooi vond: was behoorlijk vuil, met veel krotterige huizen). 

De fietstaxi

De kathedraal

Ook in Managua hadden we weer geluk, want ook daar zaten we binnen 2 minuten in een busje naar León, de stad waar we momenteel (waarschijnlijk 2 dagen) verblijven. Vanaf het busstation in León naar ons (erg mooie en net 3 maanden oude) hostel hadden we trouwens de leukste taxi ooit, zoals te zien op de foto.
Vandaag hebben we verder een beetje door de stad gelopen, maar we waren behoorlijk moe van het reizen, dus verder hebben we niet zoveel gedaan. Morgen gaan we dus de rest van de stad (en vooral de kathedraal die heel mooi zou moeten zijn) bekijken en dan gaan we overmorgen waarschijnlijk door naar Utila - Honduras. Ik ga mijn best doen om mijn blog en facebook te blijven updaten met verhalen, foto's en korte berichtjes, zodat jullie in ieder geval weten dat alles goed met me gaat!

Ps. ik heb geprobeerd een kaartje via Google Maps te maken, met waar we allemaal heen gaan/zijn geweest, maar het internet is te langzaam. Dus jullie moeten even zelf googlen, sorry!

Bescherm de schildpad!

Zaterdagochtend stond ik dus weer vroeg op om naar mijn vrijwilligerswerk gebracht te worden. Dat was in een nationaal park genaamd: "Marino Las Baulas", naar de belangrijkste soort schildpad die er beschermd wordt - de La Baula schildpad. Deze schildpad heeft (met nog meer soorten schildpadden) hier een van zijn belangrijkste nestplaatsen.
Nadat we waren aangekomen in het nationaal park, werd ons dus eerst van alles uitgelegd over het werk dat ze daar doen. Vervolgens lieten ze ons (dat waren Judi (mijn voormalige kamergenootje) en nog een jongen van school) zien waar we 2 nachten zouden slapen. Dat was in een aftands, nogal viezig en oud huisje, maar we konden er slapen en meer hoefden we er toch niet te doen. De rest van de dag konden we doen wat we wilden, dus Judi en ik brachten onze tijd lekker op het strand door.
's Avonds na het eten (we kregen 3x op een dag een lekkere Tico maaltijd) was het tijd om wat te gaan werken. Dat werk bestond vooral uit 4u over het belangrijkste strand van het park lopen om te kijken of er geen mensen op het strand kwamen die rust van eventuele nestelende schildpadden zouden kunnen versturen. Er waren deze nacht echter geen mensen én geen schildpadden, omdat het seizoen ten einde loopt. We hebben onze tijd dus vooral doorgebracht met kletsen (en dus Spaans oefenen) met de parkwachten. Om 11u was het tij zo laag dat het zeer onwaarschijnlijk was dat er nog schildpadden zouden komen, dus konden we lekker gaan slapen.

Een paar babyschildpadjes die uit hun ei kwamen kruipen gedurende de dag en dan hebben ze zo'n kleine overlevingskans, dat de parkwachten ze tijdelijk in een emmer houden en gedurende de nacht laten ze ze dan vrij.

De volgende dag zaten we om 8u alweer aan het ontbijt en vervolgens hebben we ons tot de lunch bezig gehouden met een ander project van het nationaal park - recycling. In Nederland hebben we daar allerlei mooie machines voor, maar hier gebeurt dat gewoon met de hand. We moesten dus eerst de blikjes en het glas van elkaar scheiden en daarna het glas in wit, bruin en groen scheiden. Vervolgens moest het glas fijngestampt worden en tenslotte moesten we de blikjes plat stampen. Het glas en de blikjes konden op die manier worden afgevoerd voor recycling.
Hierna hadden we onze middag weer vrij, dus die hebben we weer lekker op het strand doorgebracht. 's Avonds was het tijd voor wat serieuzer werk. We gingen namelijk naar een strand een paar kilometer verderop, wat nog steeds onder het nationaal park valt. Daar komt vooral een ander type schildpad (op het belangrijkste strand komt vooral de La Baula schildpad) en het seizoen waarin zij nestelen loopt nog ongeveer een maand door. Deze nacht moesten we dus echt met schildpadden gaan werken!
We hebben vanaf een uur of 8 tot zo'n 2u 's nachts over het strand gelopen, op zoek naar de schildpadden. Als we er één vonden moesten we er allerlei formulieren over invullen, onder andere met hun lengte en breedte en hun nummer (als de schildpadden aan land komen krijgen ze een kleine marker op hun vin bevestigd met een nummer erop). Met deze informatie proberen de medewerkers van het nationaal park een duidelijker beeld te vormen over het leven van de schildpadden.
Het was behoorlijk lang en zwaar werk, maar ik vond het vooral erg interessant om te doen. Uiteindelijk lagen we rond 3u in bed en we waren echt gelijk weg, want het was een behoorlijk lange dag geweest.
De volgende ochtend kregen we nog ontbijt en daarna werden we weer terug naar school gebracht, want ons werk zat er al weer op en we moesten natuurlijk weer gewoon naar school. Ik vond het echt heel leuk om te doen en ben blij dat ik dit nog heb gedaan vlak voordat ik wegga. Nu heb ik nog 2 weken over en daar ga ik vol op van genieten!!

Een gastgezin voor 2 nachten

Afgelopen week heb ik heel veel toffe dingen gedaan. Allereerst had ik een trip van school met alle mensen die hier 6 of 9 maanden blijven (wijk krijgen namelijk gratis een extra trip iedere 3 maanden aangeboden door EF). Deze trip gingen we richting de centrale vallei in Costa Rica naar een dorpje een half uur rijden van vulkaan Arenal. Daar verbleven we 2 nachten in een gastgezin om meer te leren over de cultuur in de centrale vallei, die weer anders is dan de cultuur in de relaxte strandprovincie waar wij wonen.
Op woensdagochtend om 5.30u stonden we op om om 6u te vertrekken. Helaas dacht onze buschauffeur dat we pas om half 7 zouden gaan en dat zette gelijk de toon om de hele reis de Tico Time aan te houden. 

Ananassen zo ver als je kunt kijken

Zoveel ananas als we maar wilden..
Dan gaan we er natuurlijk flauwe
foto's mee maken.

In ieder geval kwamen we tegen de middag aan bij een grote ananasplantage. Daar kregen we een rondleiding en werd ons uitgelegd hoe ananas groeit. Het lekkerste van de hele rondleiding was dat, in een veld met rijpe ananassen onze gids een hele berg ananassen plukte en voor ons in stukken hakte. Vervolgens kregen we de verste ananas ooit te eten en we mochten net zoveel hebben tot we echt helemaal vol zaten. Die ananas was de lekkerste die ik ooit op heb, super vers, sappig en zoet.

Zo groeit een ananas

Daarna gingen we door naar een verwerkingsbedrijf voor de ananassen. Daar kregen we eerst een lekkere Costa Ricaanse lunch en daarna hadden we een rondleiding door de fabriek. We zagen hoe anassen gewassen, gesorteerd, verpakt en verder klaargemaakt werden om naar de hele wereld te worden verscheept, onder andere ook naar Nederland. Vanwege de hygiëne moesten we helaas wel de meest sexy kleding ooit aan: grote witte jassen (soort van labjassen) en haarnetjes.

Onze gastmoeder, Iris en ik

Na dit bezoek was het tijd om naar onze gastgezinnen te gaan. Ik zat samen met Iris en een jongen in een gastgezin met een super aardige gastmoeder. Haar man hebben we niet zo veel gezien, maar zij was enorm aardig en ze kookte ook nog eens lekker. We hebben dus 3 dagen super lekker Costa Ricaans eten op: rijst met zwarte bonen en platanos (dat is een speciaal type banaan die over het algemeen gebakken of gefrituurd gegeten wordt) met daarbij kip,aardappels, salade voor het avondeten en gebakken ei voor het ontbijt. Zo zou ik wel vaker iemand willen hebben die voor me kookt.
We hebben in het gezin eerst dus wat gekletst, daarna gegeten en toen zijn we na een snelle douche in de lokale bar met de rest van de EF studenten nog wat gaan drinken, maar we hebben het maar niet te laat gemaakt.
De volgende ochtend mochten we namelijk weer redelijk vroeg om een grottenstelsel te bezoeken.
helaas hadden 3 meisjes die bij elkaar in een gezin zaten niet helemaal begrepen dat ze zo vroeg op moesten staan. Toen we dus bij hun huis aankwamen moesten we een half uur wachten tot ze klaar waren. Agja, daar zij we onderhand aan gewend in Costa Rica, dus niemand maakt er echt een probleem van.
Vervolgens gingen we dus naar die grotten waar we met laarzen, helmen, oude kleding en zaklampen in gingen. Binnenin hebben we zo'n 2u rondgeklauterd en het was echt supertof. We moesten ons door allerlei kleine gaten en gangetjes wurmen (die vaak half vol stonden met water dus binnen een mum van tijd waren we allemaal doorweekt). Ook moesten we steile wandjes opklauteren of juist naar beneden glijden. Het was, kortom, super tof en de grotten waren ook nog erg mooi.
Toen we weer buiten stonden, hebben we allemaal gauw een douche genomen en gingen we door richting de 2u activiteit van de dag. We hebben een project bezocht waarin 3 dorpjes samen steeds meer grond aankopen, waar bijvoorbeeld eerst plantages waren. Op die grond proberen ze een nieuw bos te laten groeien en dat toonden ze ons dus.

Dit mooie uitzicht was een fijne beloning na
de lange en zware wandeling

We hadden toen we daar aankwamen echter eerst een kleine barbecue en daarna maakten we een 2u durende wandeling. Het was op zich een mooie en interessante wandeling, maar het was behoorlijk bergop en weer -af en we waren al vrij moe door het grottenstelsel, dus de wandeling kon ons niet enorm meer boeien. De gids probeerde het wel interessant te maken, dus dat hielp.




 
Na deze wandeling wilden we nog niet gelijk terug naar huis, dus besloten we voor een uurtje nog even La Fortuna te gaan bekijken. Dat is het belangrijkste (en meeste toeristische) stadje in de buurt van vulkaan Arenal. Daar konden we dus een beetje winkelen en toen was het toch echt tijd om naar onze gastgezinnen terug te gaan.
Daar aangekomen, waren we vooral moe en na wat te eten zijn we dus maar gelijk gaan slapen. De volgende ochtend moesten we om 5u alweer opstaan, want om 6u zouden we vertrekken. We zijn echter wel in Costa Rica, dus voordat we opgehaald werden was het kwart voor 7.
Het was op dat moment ook tijd om afscheid te nemen van onze super lieve gastmoeder. Zij was echt schoolvoorbeeld van de vriendelijkheid van de Tico's. Ze kende ons pas 3 dagen, maar toen we afscheid namen, liet ze ons beloven dat als we ooit terug zouden komen naar Costa Rica, dat we haar dan op moesten komen zoeken. Zo lief!!
Op deze laatste dag van onze reis bezochten we een koffieplantage. De gids toonde ons hoe koffiebonen groeien en hoe en wanneer ze geplukt kunnen worden. Ook liet hij ons zien hoe de koffie vervolgens verder verwerkt wordt en aan het einde konden we verschillende soorten koffie proberen. De reis werd afgesloten met een stop in een mooie tuin waar we een korte Spaanse les hadden en napraten over wat we allemaal hadden gedaan.
 

Met deze karren werd koffie vroeger vervoerd

Koffiebonen laten drogen

Koffiezetten op traditionele wijze

Daarna reden we terug naar huis, waar we rond 7u behoorlijk moe aankwamen. Het was kortom een super leuke reis en ik heb heel veel Spaans kunnen oefenen. Niet alleen met mijn gastgezin, maar ook met de studenten onderling hebben we ons best gedaan zoveel mogelijk Spaans te spreken en dat is erg goed gelukt.
Na deze toffe 3 dagen heb ik één nachtje thuis geslapen en zaterdag ging ik alweer weg voor de volgende leuke activiteit - vrijwilligerswerk in een nationaal park in de buurt waar ze schildpadden beschermen. Ik heb echter nog geen tijd gehad om daar een blog over te schrijven, dus dat verhaal volgt later van de week!

Een gewone lesweek!

Ik ben op zoveel leuke reisjes geweest en daar had ik zoveel over te schrijven, dat ik jullie eigenlijk nooit heb verteld, hoe een gewone lesweek er voor mij uitziet. Aangezien ik afgelopen weekend niets bijzonders heb gedaan, leek mijn blog van deze week een prima moment om te vertellen hoe een gewone week bij EF Playa Tamarindo er uitziet.

Maandag
Op maandag heb ik 's morgens eerst les van 8u - 12.30u. Op maandag heb ik geen gewone lessen, alleen keuzelessen. Ik heb soms nuttige dingen zoals vocabulaire, conversatie of grammatica, maar vaak ook leuke/interessante dingen zoals cultuur, geschiedenis, kookkunst of spreekwoorden en gezegdes van Costa Rica. Iedere les duurt 80 minuten, dus ik heb 3 keuzelessen, voordat ik om 12.30u klaar ben.
Na een snelle lunch, probeer ik altijd met de nieuwe studenten naar het strand te gaan. Op maandag hebben de nieuwe studenten altijd hun welkomstdag en dat houdt in dat ze 's middags naar een strand hier in de buurt gaan. Ik ga altijd graag mee, om zoveel mogelijk stranden hier in de buurt te zijn. Mijn hoofddoel is echter om de nieuwe studenten te leren kennen!
Om dat doel te bereiken hebben we als we weer terug zijn op school rond een uur of 5, ook bijna altijd een klein welkomstfeestje met chips, ijs en frisdrank. Ook dat is een heel goede manier om alle nieuwe studenten te leren kennen en er voor te zorgen dat ze zich thuis voelen.

Stappen in Aqua

Daarna is het tijd om gauw te koken en te eten, te douchen, leuk aan te kleden en op te maken, want maandag is stapdag! Eigenlijk kun je hier iedere dag wel uitgaan, maar ik ga in ieder geval bijna iedere maandag, omdat er dan een leuke club (Aqua) open is en het daar ladiesnight is. Dat betekent dus 2u gratis drank voor ons dames en dat vinden we niet heel erg natuurlijk. Maandagavonden zijn altijd super leuk en vroeg thuis komen is er meestal niet bij!

Dinsdag
Dinsdag beginnen mijn lessen gelukkig pas laat, om 11.10u en ze gaan door tot 16.30u. Ik heb eerst weer een keuzeles (lekker een Costa Ricaanse lunch koken bijvoorbeeld) en na de lunchpauze heb ik twee gewone lessen, waarvan ik er 7 in de week heb. In die lessen behandelen we nieuwe grammatica en vocabulaire, maar oefenen ook veel met spreek-, schrijf- en luistervaardigheid.
Dinsdagavond is verder meestal vrij rustig, want ik ga normaal gesproken niet uit. Ik vind de dinsdagen qua uitgaan niet zo heel leuk namelijk. Misschien dat ik met een paar mensen samen kook en daarna ga ik waarschijnlijk naar de filmavond die door de school wordt georganiseerd. We kijken een (meestal Spaanse film) en eten popcorn. Daarna hang ik met mijn kamergenootje nog een beetje op onze kamer en ga ik redelijk op tijd slapen.

Woensdag
Op woensdag heb ik van 8u-12.30u les en dan nog van 15.10-16.30u. Ik heb eerst een gewone les en daarna heb ik projectles. In die les moeten we (zoals de naam al zegt) projecten maken, waar we meestal zo'n 2 tot 3 weken de tijd voor hebben. Meestal bestaan projecten uit een artikel schrijven. Als je net begint moet je bijvoorbeeld een kort verhaaltje over jezelf schrijven, maar als je hier al een aantal maanden zit, moet je bijvoorbeeld een beschouwing van een pagina of 2 schrijven over een controversieel onderwerp. Soms moeten we ook presentaties geven of boeken lezen en daar een verslag over schrijven. Dit alles natuurlijk in het Spaans en dat is een erg goede oefening.
Mijn 3e les van de dag is weer een keuzeles, misschien wel grammatica waarin we de grammatica van vorige week uit onze gewone les herhalen of vocabulaire waarin we aan de hand van een thema onze woordenschat uitbreiden.
Daarna heb ik wat vrije tijd, dus ga ik vaak lunchen in ons stadje met een aantal mensen, boodschappen doen, wat winkelen of lekker naar het strand. Om 3u moet ik weer op school zijn voor mijn laatste les van de dag: de conferentie. Dit is een soort lezing in het Spaans, die elke week over een ander onderwerp gaat. Ik heb al lezingen gehad over heel veel onderwerpen, bijvoorbeeld: nationale feesten, de geschiedenis of tradities van Costa Rica of Costa Rica in het algemeen. Ook hebben we soms gastlezingen, bijvoorbeeld van mensen die in een nationaal park in de buurt werken of van een Costa Ricaanse filmproducer. Het is dus iedere week iets anders en normaal gesproken ook behoorlijk interessant.
Na de conferentie is het tijd voor mijn (gratis door school georganiseerde) yogales! Ik moet dus even snel makkelijke kleding aantrekken en dan zetten we de conferentiezaal klaar, zodat we daar een uur lang lekker kunnen sporten.
Daarna spring ik even gauw onder de douche en maak snel avondeten, want ook op woensdagen ga ik meestal uit. Er is dan namelijk in een andere club (Pacifico) ladiesnight, dus dan gaan we daar weer fijn gratis drankjes drinken. Gelukkig maakt het ook op woensdag niet heel veel uit hoe laat ik het maak.

Donderdag
Op donderdagen beginnen mijn lessen namelijk ook weer pas om 11.10u. Ik begin mijn dag met een ILAB les. Dat betekent een interactieve les met films, muziek, luistervaardigheidsopdrachten of computer/internetopdrachten. We nemen bijvoorbeeld een film of muziek en bediscussiëren die of maken er opdrachten mee. Het kan ook zijn dat we luisteropdrachten oefenen of dat we opdrachten met/op internet maken. Het verschilt per week wat we precies doen en dat houdt deze lessen leuk!

Yoga les

Na de lunchpauze heb ik nog twee gewone lessen en om 16.30u ben ik klaar met school. Daarna organiseert onze activiteiten coördinator een (gratis) dansles van een uur met voornamelijk salsa en merengue (twee van de belangrijkste dansen hier). Daar ga ik meestal heen, want het is erg leuk en wat je leert, kun je weer leuk toepassen als je uitgaat naar de salsaclubs hier.
Donderdagavond ga ik verder ook meestal weer niet uit. Vaak is donderdag dus weer een rustige avond op school. Normaal gesproken hang ik op mijn kamer met mijn kamergenootje met thee, Spaanse tv en huiswerk. We drinken thee en kijken Spaanse tv om extra te oefenen (ze hebben echt super leuke en veel kanalen hier, onder andere een kanaal met veel goede en nieuwe films!). Soms maken we nog wat huiswerk of zitten we gewoon te kletsen, een rustige avond dus.

Vrijdag
Dit is natuurlijk de laatste lesdag van de week, die om 8u begint met 2 gewone lessen. Daarna heb ik als laatste les van de week nog één ILAB les en om 12.30u ben ik dan klaar. 's Middags gaan we vaak lekker naar het strand, want we moeten ons bruine kleurtje natuurlijk wel bijhouden!
Daarna is het gauw terug naar de school, douchen, eten en opmaken, want vrijdagavond gaan we ook bijna altijd uit.
We gaan meestal eerst naar de liquorstore, waar je alcohol kunt kopen en kunt zitten praten en drinken. Na een uur of 2 daar gaan we naar een salsaclub (Crazy Monkey Bar), waar we lekker met de Tico's kunnen dansen. Na 12u gaat de liveband verder over in gewone uitgaansmuziek, dus je kunt daar ook nog 'gewoon' dansen. Een heerlijke afsluiting van mijn schoolweek altijd!

In Sharky's

Zaterdag
Zaterdag is altijd een erg relaxte dag. Iedereen slaapt eerst behoorlijk uit en daarna liggen we een beetje bij het zwembad of gaan naar het strand. We moeten natuurlijk wel aan ons bruine kleurtje blijven werken! Na een luie dag, houden we met een groep meiden van school onze wekelijkse ladiesnight! We koken samen of gaan uiteten en daarna kleden we ons leuk maar simpel (shorts en topjes, lekker een keer geen jurkjes!) aan. Vervolgens gaan we naar een kroeg/bar hier: Sharky's. Daar is het ladiesnight op zaterdag en krijgen we dus weer gratis drankjes van 9-12u. We zitten daar gewoon een beetje te chillen en te kletsen en daarna gaan we meestal naar de Beach Club waar we nog lekker kunnen dansen en feesten.


Zondag
Op zondag slapen we weer allemaal lekker uit en volgt er opnieuw een relaxte dag. Waarschijnlijk hangen we weer rustig rond bij het zwembad of hangen we op het strand. Als we ons erg brak voelen van het stappen, laten we meestal (heel lui) eten bezorgen op school en we zijn er heel goed in om de hele zondag niets te doen. Meestal probeer ik ook even met mijn ouders te skypen en mailtjes te beantwoorden die ik van iedereen heb gehad. Zondagavond is verder weer een rustige avond, want over het algemeen gaan we niet uit. We zijn met wat mensen op school en hebben een rustige avond, waarschijnlijk met wat huiswerk en lekker eten en drinken. En dan begint maandag alweer!

Marshmallows roosteren

 Dat was dus een gewone schoolweek. Afgelopen week had ik nog wel een leuke toevoeging. Op woensdag hadden we namelijk een door de school georganiseerde barbecue met een kampvuur op het strand! Het was super tof om in het donker met z'n allen bij een kampvuur te zitten en marshmallows te roosteren. Deze week is er verder niet heel veel bijzonders gebeurd, op één klein dingetje na: het vriendje van mijn kamergenootje is weer terug!! Hij komt, zoals ik denk ik al eerder verteld heb, uit Canada en moest daar naartoe terug. Hij is nu echter weer in Costa Rica voor de rest van mijn en Iris haar tijd hier! Iris is dus, zoals je je wel kunt voorstellen, enorm blij en ik ben dat ook voor haar.
Okay dat was het weer voor nu, ik ga lekker quesadillas met guacamole maken en daarna stappen!