Reizen naar Flores en de ruines van Tikal

De openbare wasplaats

Ook onze tweede dag in Antigua was leuk en vooral lekker relaxt. We hebben eerst maar weer eens een beetje uitgeslapen (9u opstaan in plaats van 5u is wel eens erg lekker). Daarna hebben we na een lekker ontbijt nog wat rondgelopen door de stad en nog enkele ruïnes en kerkjes bekeken. Wat verder ook nog erg interessant was om te zien was deze openbare wasplaats. Hier doen de vrouwen van de oorspronkelijke bewoners hun was, erg interessant om te zien!
 Na deze laatste wandeling door Antigua hebben we de rest van de middag rustig in een bar gezeten en uiteindelijk waren we op tijd weer bij ons hotel, waar we om half 7 's avonds op werden gehaald. Met een minibusje werden we vanaf daar naar de hoofdstad van Guatemala gebracht, waar we om 9u op een andere bus stapten naar Flores, waar we momenteel verblijven.
We hadden expres die bus 's nachts genomen, zodat we lekker konden slapen in de bus en dat het reizen dan wat sneller zou gaan. Het was verder een super luxe bus! Het was meer alsof ik in een vliegtuig zat, dan in een bus qua luxe. De stoelen zaten super lekker, je kon ze heel ver achterover zetten en er was een tv en een wc, net een vliegtuig dus!

Lekker mojito's drinken in Flores

De volgende morgen kwamen we om 6u aan in Flores, waar we een hotel vonden om 2 nachten te blijven. Om half8 zaten we daarna al aan een ontbijt, want we wilden ook niet weer gaan slapen. De rest van de dag hebben we verder redelijk relaxt gedaan. We hebben een beetje door Flores gelopen (wat heel klein en niet super bijzonder is), lekker op een terrasje gezeten en hotels gereserveerd voor de laatste 10 dagen van onze reis.
De week voor Pasen, wat hier Semana Santa heet, wordt in Centraal-Amerika namelijk enorm uitbundig gevierd. Bijna alle mensen hebben 1 of 2 weken vrij rond die tijd en gaan vaak in hun eigen land of een buurland op vakantie. Als we nu dus geen reserveringen maakten, hadden we grote kans dat het bijna onmogelijk zou zijn om ter plekke nog een betaalbaar hotel te vinden. Daar heb ik dus ook nog een paar uur aan besteed, maar uiteindelijk is dat gelukkig gelukt. Daarna zijn we lekker uit eten geweest en maar weer eens op tijd naar bed.
De volgende morgen werden we namelijk om 4.30u alweer opgehaald voor een tour met gids langs de ruïnes van Tikal. Ja dit is de reis van het vroege opstaan, uitslapen is er niet echt bij. Het is natuurlijk wel Centraal-Amerika, dus voordat we vertrokken was het 5u, maar uiteindelijk waren we om 6.30 in Tikal. Het archeologische park is dan pas net open en het is nog niet zo warm en er zijn nog niet zo veel toeristen. Perfect dus om rustig het park te gaan bekijken!

Eugène en ik voor een piramide

Eén van de grote tempels

Tikal is een van de grootste klassieke Maya steden die tegenwoordig ontdekt zijn en daarom wilden we ook deze opgraving, naast Copán, erg graag bekijken. De stad is allereerst veel groter dan Copán en daarnaast is er nog een veel groter stuk dat nog uitgegraven moet worden. De stad werd bewoond van ongeveer 400 v. tot 1000 n. Chr., maar de bloeiperiode was van 300 tot 850 n. Chr. en in die tijd was Tikal een van de machtigste Maya-steden.
Van alle gebouwen/ruïnes die we hebben bekeken, zijn er vier types te onderscheiden als je op de functies van de gebouwen let. Allereerst waren er de tempels die voor godsdienstige doeleinden werden gebruikt en deze hadden een soort gebouwtje bovenop, waar de godheden aanbeden konden worden. Verder waren er de piramides, die werden gebruikt voor astrologische doeleinden. Deze zijn plat bovenop; er staat geen gebouwtje of iets dergelijks op en je kunt 360 graden rondkijken. Daarnaast waren er nog de woonhuizen van de rijkste Maya's en als laatste hun begraafplaatsen.
De tempels/piramides zijn het indrukwekkendst en het grootst en een aantal konden we ook opklimmen, wat heel tof was om te doen! Je had bovenop namelijk meestal een super mooi uitzicht en daarnaast is het heel ontzagwekkend om te bedenken dat je op iets staat dat zo'n 1300 jaar of nog langer geleden is gebouwd. Het op- en afklimmen was overigens wel behoorlijk zwaar, want de trappen zijn heel steil (in een hoek van 45 graden) gebouwd en de treden zijn erg hoog. Het was echter zeker de moeite waard dat we het gedaan hebben!

Samen met Eugène op een tempel

Na deze tour van 4u, waarop we de belangrijkste gebouwen hebben bekeken, konden we nog zelf rondlopen door het park, als we dat wilden. Eugène voelde zich echter niet zo lekker, dus we zijn maar gelijk teruggegaan naar ons hotel. Daar is Eugène gaan slapen en ik ben, na een lunch, mijn blog en facebook bij gaan werken.
Morgenochtend verlaten we Guatemala en reizen we door naar Belize, waarvoor we wederom om 5u 's morgens op worden gehaald! Het plan is om 4 dagen in Belize op Caye Caulker te verblijven en daar 3 dagen te duiken. Daarna willen we doorreizen naar Mexico - Playa del Carmen en daar willen we onze laatste 6 dagen vullen met duiken, op het strand liggen en misschien nog wat cultuur. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van wat er allemaal nog gebeurd!

De kleurrijke markt van Chichi en Antigua

Aangezien ik alweer een paar dagen in Guatemala ben en ik alweer genoeg te vertellen heb, weer een nieuwe blog!
De ochtend na mijn laatste blog (zaterdagochtend) stonden we maar weer eens vroeg op, om een busje te pakken om 6u in Copán dat ons in een uur of 5 naar Antigua zou brengen. Na een klein uurtje rijden waren we al bij de grens en het was daar super rustig, dus de grens waren we zo overgestoken. Daarna ging het helaas iets minder voorspoedig, omdat de wegen erg druk waren, maar uiteindelijk kwamen we rond 1u aan in Antigua.

Sfeerimpressie van de markt

Het was daar helaas niet heel makkelijk om een hotel te vinden, vanwege een grote processie de volgende dag, waarvoor er veel toeristen in de stad waren. Uiteindelijk is het natuurlijk wel gelukt en nadat we onze spullen hadden gedropt, zijn we nog een beetje de stad gaan bekijken en lekker gaan eten/drinken. Verder hebben we ook een tour voor de volgende dag geregeld, namelijk naar de enorme markt van Chichicastenango?. Dat is een stadje in de buurt van Antigua, dat bekend staat om zijn enorme markten op donderdag en zondag met allerlei waren voor de lokalen en heel veel souvenirs voor de toeristen. Op veel plaatsen werd de markt erg aangeprezen, dus we hadden besloten het dan maar eens zelf te gaan bekijken!

Souvenirs aan het kopen

Ook hiervoor stonden we weer eens vroeg op, want onze bus vertrok om 7u. Na een busrit van zo'n 2.5u kwamen we in Chichi (zoals de naam door lokalen wordt afgekort) aan en hadden we zo'n 4/5u om over de markt te struinen. Ik heb deze tijd vooral gevuld met het kopen van souvenirs, waarvan er heel veel en tegen leuke prijsjes waren. Ik hoop dat iedereen ze leuk gaat vinden, maar dat zien we wel weer als ik thuis ben!
Daarnaast was het ook een goede gelegenheid om meer van het dagelijks leven in Guatemala te zien en het is me opgevallen dat Guatemala erg verschilt van de Centraal-Amerikaanse landen die ik eerder heb bezocht. Het is hier allereerst veel kouder (waarschijnlijk omdat het zo in de bergen ligt). 's Nachts koelt het namelijk af tot bijna 15 graden en overdag wordt het maximaal 25/27 graden, wat voor mij behoorlijk koud is, vergeleken met waar ik gewend aan geraakt ben de afgelopen 6 maanden. Dat wordt dus vast nog wat als ik terugkom naar echte kou in Nederland!
Wat me verder opviel, is hoe kleurrijk alles hier is. Alle gebouwen zijn in vrolijke kleuren geverfd en bijna alle vrouwen lopen in vrolijke traditionele klederdracht. Die klederdracht bestaat uit een bloesje en een lange rok, met daarbij bijna altijd een draagdoek met daarin óf een kind óf spullen die ze willen verkopen/hebben gekocht. Alle kledingstukken zijn gekleurd in allerlei felle kleuren, met daarop weer borduursels in andere kleuren. Het maakt ze daarbij niets uit dat kleuren misschien zouden kunnen vloeken of iets dergelijks, dus alle kleuren worden met elkaar gecombineerd. Het grappigste hieraan is verder dat de vrouwen dan vaak wel een modern (sport)vestje of iets dergelijks op de klederdracht dragen: een interessante botsing tussen traditie en vernieuwing.
Wat als laatste erg opvalt, is hoe klein iedereen hier is! Terwijl ik op die markt rondliep, voelde ik me bijna groot. Ik denk dat de gemiddelde lengte 1.50m was en met mijn 1.60m was ik dus aan de grote kant. Eugène was verder echt een reus, vergeleken met al die kleine mensjes. Het was heel grappig om te zien hoe hij overal bovenuit stak.
Om 2u werden we weer opgehaald om terug te gaan naar Antigua en tot onze grote verbazing begon het onderweg te regenen, vervolgens te stortregenen en op het laatste zelfs te hagelen! Ik was echt compleet verbaasd om dat in Centraal-Amerika te zien. Gelukkig hield het na een paar uur weer op en konden we 's avonds droog naar een restaurantje lopen. Daarna hebben we het maar niet meer te laat gemaakt, want ik voelde me niet zo heel lekker.
De volgende ochtend hebben we eerst maar eens een beetje uitgeslapen en we zaten dus pas om 10u een keer aan het ontbijt. De rest van de dag hebben we gevuld met door Antigua lopen en dan vooral alle kerkjes hier bekijken.

Ruïne van een universiteit - veroorzaakt door een aardbeving

Het grappigst om te zien was hoe de gebouwen gerestaureerd zijn hier. Aangezien er veel aardbevingen plaats hebben gevonden in Antigua, zijn er (herhaaldelijk) veel gebouwen (deels) ingestort. Er zijn vaak wel pogingen gedaan om de gebouwen te herbouwen, maar heel vaak is dat dan gebleven bij alleen een restauratie van de voorgevel. De voorgevels van gebouwen zien er dus vaak heel mooi uit, terwijl van de rest van het gebouw alleen nog een paar muren half overeind staan.
Verder hebben we een bus geregeld naar Tikal, wat onze volgende bestemming is. Die vertrekt morgenavond om 6u, dus dan kunnen we fijn de hele nacht in de bus slapen, want het is een behoorlijk lange rit. Morgen willen we dus gewoon weer een rustige dag hebben en nog wat meer van Antigua zien en dan daarna alweer door naar de volgende bestemming!

Copán Ruinas

Ik op het eerste veld - tempel en sculpturen
van koningen

Bij deze dus ook gelijk maar mijn verhaal over ons bezoek vandaag aan de Maya ruïnes in Copán! Vanmorgen zijn we behoorlijk vroeg opgestaan, zodat we de hitte en de andere toeristen een beetje voor zouden zijn (gelukkig viel het met allebei nogal mee). Na een snel ontbijt, zijn we naar de ruïnes gelopen en daar hebben we een paar uur nodig gehad om alles te bekijken.

Op een tempel

En weer onderaan de tempel

De Maya's hebben van de 9e eeuw v. Chr. tot de 13e eeuw n. Chr. met ongeveer 20.000 inwoners een gebied van 24 vierkante kilometer bewoond in vallei waar we momenteel zijn, dus door de hele vallei zijn er overblijfselen te vinden. Er is echter een plek waar heel veel ruïnes bij elkaar zijn en daar is een archeologisch park van gemaakt, dat wij dus bezocht hebben.
 

De trap met de geschiedenis van het
koninklijk huis

In dit park zijn vooral veel gebouwen voor openbaar gebruik en woningen van de koninklijke familie te vinden. Er waren dus veel tempels te zien, waar je ook gewoon op mocht klimmen, wat mij nogal verbaasde! Verder waren er veel sculpturen die de heersende koningen van zichzelf hadden laten oprichten, om te tonen hoe geweldig ze wel niet waren. Het beste voorbeeld hiervan is een trap met 63 treden waarin in duizenden hiërogliefen de geschiedenis van het koninklijk huis van de Maya's is afgebeeld.

Het veld voor het balspel

Verder was er nog een speciaal veld dat de Maya's gebruikten om hun balspel op te spelen. Over dit balspel is weinig met zekerheid bekend, maar er zijn enkele aannames gedaan over hoe men denkt dat het verliep. Meestal werd het spel met 2 teams van twee personen gespeeld en het doel was een zware bal door een ring aan de zijkant van het veld te spelen. Je mocht de bal alleen aanraken met buik, borst en heupen en daar werd dan ook beschermende kleding tegen de zware bal gedragen. Het spel was verder religieus en er wordt aangenomen dat het verliezende team werd geofferd aan de goden.
We zijn daarnaast in een gangenstelsel geweest dat archeologen onder een aantal gebouwen door hebben gemaakt. Er zijn namelijk vaak verschillende gebouwen op elkaar gebouwd, omdat de Maya's hier zo lang hebben gewoond. Door middel van het maken van gangen, doet men een poging om ook meer te zien van de oudere gebouwen die begraven liggen onder de al blootgelegde gebouwen.

En nog een mooie overzichtsfoto

Als laatste hebben we ook nog wat geleerd over de verdere geschiedenis van de Maya's hier, waarvan ik een korte samenvatting zal geven. De bloeitijd van deze stad was rond 800 en vanaf 1000 ging het bergafwaarts met de stad, vanwege overbevolking. Er was namelijk niet meer genoeg landbouwgrond om iedereen te voeden en een steeds groter deel van de landbouwgrond werd ook nog bedekt met gebouwen om iedereen te huisvesten. Nog enkele eeuwen heeft men geprobeerd met handel de stad te onderhouden, maar dat heeft niet mogen helpen.
Uiteindelijk zijn de laatste mensen in Copán rond de 13e eeuw dus gestorven aan ondervoeding. Toen de Spanjaarden in de 16e eeuw hier aankwamen woonde er dus bijna niemand meer in de vallei. Pas in 1834 werden de ruïnes herontdekt en sindsdien probeert men ze op te graven en te conserveren.
Het was al met al erg indrukwekkend om te zien en ik kijk erg uit naar de grotere archeologische parken die we gaan bezoeken. De rest van de middag heb ik dus besteed aan het updaten van mijn blog en facebook en nu is het tijd voor een lekker drankje! Morgenochtend reizen we door naar Guatemala en zodra ik de mogelijkheid heb, zal ik weer iets van me laten horen.

Duiken op Utila

Chillen in de hangmat voor ons hutje,
met milkshake!

Het is alweer een week geleden sinds mijn laatste update, dus tijd voor een nieuw verhaal! Sinds mijn laatste blog heb ik een erg relaxte week gehad, gevuld met duiken. We woonden in kleine hutjes op een soort van enorme vlonder, die gebouwd was omdat de grond erg moerassig was (daardoor helaas veel muggen). Op die vlonder waren hutjes, een groot huis voor de divemasters (in opleiding), een toiletgebouw en een gebouw met alle uitrusting gebouwd. Ook de boot meerde aan deze vlonder aan.
We hoefden 's morgens dus maar een paar minuten voordat we om 7u aanwezig moesten zijn, op te staan, omdat we bijna in het uitrustingsgebouw sliepen. Iedere morgen pakten we dus onze spullen bij elkaar en droegen die even 20m naar de boot, vanaf waar we onze duiken maakten. Meestal moesten we 10 tot 20 minuten varen, waarin we ons klaar konden maken voor het duiken. Normaal gesproken maakten we 2 duiken, waar we tussenin weer een stukje voeren om op een andere duikstek te komen.
Het duiken was erg mooi en dan vooral het onderwaterlandschap, dat bestond uit rotsen die bijna compleet begroeid waren met allerlei verschillende koralen, sponsen en planten in heel veel kleuren. Daar tussendoor zwommen vooral veel kleinere vissen. We hebben ook twee keer een adelaarsrog gezien en twee keer een schildpad (waarvan er een heel schattig was, want die was nog niet compleet volgroeid).

Een lekkere aardbeiensmoothie! Ja uit een zakje,
dat is een normale manier om drankjes to go
mee te geven in Honduras.

Na het duiken waren we rond 12/1u weer terug, waarna we maar eens brunch gingen halen. De rest van de dag waren we vooral lekker aan het relaxen: lekker in een hangmat liggen en verder weinig hoeven doen. Wat later op de dag gingen we lekker een drankje halen en daarna eten. Vervolgens maakten we het niet te laat, want de volgende dag moesten we altijd weer vroeg op.

 

Na het duiken; tijd om het water wee

Tijdens het duiken hier, heb ik ook mijn diepduik specialty gedaan. Specialty's zijn een soort verdieping van je duikervaring, zodat je meer leert over een bepaald type duiken, zoals diepe duiken (tussen 18-40m), wrakduiken, navigeren of fotograferen onderwater en dergelijke. Ik weet nu dus meer over diep duiken en hoe de omstandigheden op diepte je kunnen beïnvloeden. Dit is een erg nuttige specialty om te hebben, als ik divemaster wil worden, dus vandaar dat ik dit gedaan heb.
Voor de specialty moest ik wat theorie leren, 4 diepe duiken maken en een paar oefeningen doen. Ik moest bijvoorbeeld tonen wat je doet als je per ongelijk iets te lang de diep bent gebleven en wat sommen maken onderwater om te zien hoe de grotere druk op diepte je denkvermogen beïnvloedt. Dat was allemaal niet heel moeilijk, dus binnen twee dagen had ik ook dat brevet op zak.

Na de duik met al mijn uitrusting
op de boot

Onze laatste dag was er helaas wel wat vervelends gebeurd; een van de divemasters die mee was op onze eerste duik werd gestoken door een lionfish. Dat soort steken zijn niet heel erg of giftig ofzo, maar wel heel pijnlijk. We zijn dus zo snel mogelijk teruggegaan, zodat hij behandeld kon worden en we konden helaas geen tweede duik meer maken. Na een paar uur ging het gelukkig een stuk beter met hem en 's avonds was hij alweer in de kroeg, dus uiteindelijk viel het mee.
Na onze laatste duik zijn we alles gaan regelen voor ons vertrek de volgende dag, want we wilden vroeg opstaan, om de boot terug naar het vaste land te nemen om 6u 's morgens. Deze dag hadden we helaas iets minder geluk met reizen. Allereerst kwam de boot een half uur te laat. Gelukkig konden we gelijk een taxi nemen naar het busstation, nadat we weer op het vaste land waren en kwamen we dus net op tijd aan om de bus naar San Pedro Sula te pakken. Daar aangekomen, zouden we een uur moeten wachten op onze bus naar Copán; onze eindbestemming. Helaas hadden we dus minder geluk en was er een probleem met de bus. Er was namelijk een te kleine bus, waardoor wij niet mee konden en moesten wachten op de volgende bus, die pas 2u later kwam. Het grootste gedeelte van deze blog heb ik dus geschreven, wachtend in het busstation.
Gelukkig was er om 3u toch een bus en kwamen we uiteindelijk rond 6u aan in Copán. Nadat we daar een hotel hadden gevonden heb ik deze blog geschreven, maar omdat de stroom in het hele dorp uit was gevallen, kan ik hem nu pas publiceren. Dus vandaag of morgen volgt er gelijk nog een nieuw verhaal, over de dingen die we in Copán gedaan hebben!

León en reizen, reizen en reizen..

Sinds mijn laatste blog is er weer veel gebeurd, ook al is het pas een paar dagen geleden. Vandaar dus alweer een nieuwe blog!
Afgelopen woensdag hebben we nog lekker doorgebracht in León. 's Morgens hebben we eerst een stadstour geboekt voor dezelfde middag en daarna zijn we een busticket gaan regelen om verder te reizen. Zoals gebruikelijk in Centraal-Amerika werden we eerst naar 4 verschillende kantoren gestuurd, voordat we in het goede kantoor aankwamen. Gelukkig hebben we uiteindelijk een busticket kunnen boeken naar Honduras, dus wij vonden alles prima!

Uitzicht vanaf het fort

's Middags hadden we dus die stadstour en het was erg interessant! We hebben tijdens de tour veel over de geschiedenis van León en Nicaragua in het algemeen geleerd, terwijl we langs allerlei historisch belangrijke plekken wandelden. We begonnen in een inheemse buurt. Vroeger was daar een apart dorpje, maar dat is vast gegroeid aan León. Hier woonden oorspronkelijk indianen, die gekoloniseerd werden door Spanjaarden en daardoor zijn versmolten met de Spaanse immigranten. Toch proberen ze tegenwoordig hun cultuur levendig te houden door aan kinderen lessen te geven in hun kunst, dans en muziek.
Toen zijn we naar een oud fort geweest, waar ze tijdens de revolutie in Nicaragua gevangen vasthielden. Nu had je daar echter een prachtig uitzicht over de stad en kon je bijna alle vulkanen van Nicaragua zien. Daarna hebben we het museum van de mythes en legendes bezocht, waar we meer leerden over de geschiedenis en de legendes van Nicaragua. Vooral het laatste vond ik erg leuk, omdat ik vergelijkingen kon maken met de Costa Ricaanse legendes die ik ken. De naam van de legende is namelijk meestal hetzelfde, maar in het verhaal zijn vaak toch weer verschillen.

Ik en Eugène op het dak van de kathedraal

Met de gids op het dak

 













 Vervolgens zijn we naar de kathedraal geweest (waar ik het al in mijn vorige post over had), die we vanbinnen hebben bekeken en waar we het dak op zijn geweest om nog een mooi uitzicht over de stad te hebben. Als laatste zijn we nog langs de vele muurschilderingen in León gewandeld. Ze hebben in de stad namelijk alle belangrijke historische gebeurtenissen (meerdere keren) in muurschilderingen uitgebeeld, om iedereen te herinneren aan wat er gebeurd is. Dat was het erg indrukwekkende einde van de tour.

Eén van de muurschilderingen

Na deze tour hebben we het maar niet meer te laat gemaakt, want de volgende dag moesten we om half 6 bij het busstation zijn, om rond 6u de bus te nemen. We wilden namelijk verder reizen naar Utila - Honduras. Dat is echter erg ver weg, dus we hadden hier twee dagen voor nodig. De eerste dag was eigenlijk ons plan om de bus te nemen naar Tegucigalpa, de hoofdstad van Honduras en vervolgens één naar San Pedro Sula, de op een na grootste stad van Honduras. Die busreis duurde al 12u, dus het plan was om daar maar een nachtje te blijven slapen.
Deze rondreis is echter de reis van het geluk met de bussen, want er was nog een bus naar La Ceiba, die 15 minuten nadat we in San Pedro aankwamen, vertrok! La Ceiba is het havenstadje vanaf waar de boten naar Utila (een eiland) vertrokken, dus wij waren erg blij dat we daar nog naartoe door konden reizen. Die reis duurde ook nog zo'n ruim 4u, dus in totaal hebben we 16u in bussen gezeten gisteren. Toen we aankwamen in La Ceiba was het al na 10u, dus we hebben maar (met wat moeite) een hotel dichtbij de haven gezocht, zodat we de volgende ochtend makkelijk door konden reizen naar Utila.

Ik met mijn enorme rugzak en een
zakje water  - die zijn hier normaler
dan flessen en dus goedkoper

Vanmorgen waren we al erg vroeg in de haven, zo vroeg zelfs dat we nog 2u moesten wachten voordat de boot vertrok, maar we hadden er in ieder geval een plaatsje op (de reden dat we zo vroeg aanwezig waren). Na een boottocht van ruim een uur kwamen we op Utila aan, wat een waar duikwalhalla is. 1 op de 4 gebouwen is een duikschool hier, 1 is een woonhuis en de andere 2 zijn eetgelegenheden. Het leven draait dus vooral om duiken en eten/stappen hier en dat gaat ons waarschijnlijk erg goed bevallen.

En Eugène aan het backpacken

Een leuk feitje verder: Eugène (mijn vader) heeft hier 10 jaar geleden zijn eerste twee duikcursussen gedaan en we verblijven momenteel in hetzelfde duikresort als waar hij die cursussen heeft gedaan! We hebben een hutje zo'n 20 meter van de pier waar de duikboot iedere dag 2x van vertrekt, erg makkelijk dus. Het plan is om hier een kleine week te blijven en lekker te genieten van het duiken, maar we zien wel hoe het loopt.
Ik ga nu in ieder geval nog even lekker in de laatste zon van de dag liggen in een hangmat en ik laat wel weer wat van me horen, als er weer wat bijzonders gebeurd is!

Afscheid nemen en beginnen met backpacken

Helaas is er na 6 maanden school, een einde gekomen aan mijn EF ervaring. Sinds mijn laatste blog heb ik inderdaad nog vol op genoten van mijn laatste 2 weken. Ik ben nog zoveel mogelijk naar school geweest en verder heel veel uit en naar het strand om van de Pura Vida te genieten.
Dinsdag hadden we verder het officiële eindexamenfeest van school, voor de mensen die net als ik de afgelopen 6 maanden hier naar school zijn gegaan. Het was echt een geweldig feest (en jullie hebben waarschijnlijk al foto's op facebook gezien) en ik heb mijn diploma ontvangen, terwijl ik een biertje in m'n andere hand had. Na de diploma-uitreiking zijn we nog goed door gaan feesten en het was echt een van de leukste avonden uit, die ik hier in tijden heb gehad.
Die woensdag hadden we verder nog ons allerlaatste examen, om te bepalen wat ons eindniveau was geworden. Het ontvangen van je diploma hangt namelijk niet af van je niveau, maar alleen of je in 80% van je lessen aanwezig was. Ik ben erg blij met het resultaat dat ik behaald heb, want op het examen dat we op onze eerste dag moesten maken had ik een score van 10% (wat de laagst mogelijke score is) en op mijn eindexamen heb ik een score van 85% gehaald. Dat betekent dat ik nu op een B2 niveau zit en daar ben ik erg trots op! Ik had gehoopt op een hoog B1 niveau, dus B2 is een geweldig resultaat.
Op donderdag en vrijdag had ik verder nog wel les, maar ik had mijn eindexamen al gedaan, dus echt veel aandacht heb ik daar niet meer aan besteed. Op vrijdag heb ik nog mijn cijferlijst voor bij mijn diploma gekregen en daarna was school echt over!
Toen was het tijd voor het leukste van de week: Eugène kwam naar Tamarindo. Na een uurtje wachten op de bus, was hij eindelijk daar en kon ik hem naar zijn hostel brengen. Vervolgens zijn we nog een keer met iedereen uit eten geweest en gaan stappen, want Judi ging de nacht van vrijdag op zaterdag weg, waarmee een eindeloze stroom van gedag zeggen begon. Iris en ik hebben haar op de bus gezet en dat was behoorlijk moeilijk, moet ik eerlijk zeggen. Je wordt echt heel close in 6 maanden. Toen Iris en ik terugliepen naar school, waren we dus half aan het huilen en half aan het lachen om alle leuke herinneren die we aan Judi hebben.
De rest van het weekend zijn we nog goed uitgegaan, tussen het gedag zeggen tegen iedereen in (want met Iris, Judi en mij vertrokken er nog zo'n 15 andere studenten), om zoveel mogelijk te genieten van onze laatste dagen hier. Verder moest ik ook nog een hoop dingen regelen, zoals mijn laatste spullen uitzoeken, spullen opsturen naar huis en de rest van mijn spullen inpakken in de rugzak die ik van Eugène als vroeg verjaardagscadeau had gehad.

Afscheidseten

En vanaf de andere kant

Maandag was dan echt mijn laatste dag in Tamarindo en het werd dus tijd om afscheid te gaan nemen van alle mensen die wel hier blijven. 's Morgen ben ik bij alle medewerkers van school langsgegaan om ze te bedanken voor alles wat ze voor mij hebben gedaan in mijn tijd hier en afscheid te nemen. 's Middags moest ik nog een paar laatste dingen regelen en 's avonds hadden Iris en ik nog een afscheidsetentje voor wie maar wilde komen. Daarna moesten Iris en ik van de meeste mensen afscheid nemen, maar zelf gingen we nog voor een laatste keer uit in Aqua. Rond een uur of 1 gingen we echter maar terug naar ons hostel, om onze laatste spullen in te pakken en om 3.30u was het tijd om Iris op haar bus naar San José te zetten. Het was dus ook tijd voor Iris en mij om afscheid te nemen van elkaar en dat was denk ik het moeilijkste afscheid dat ik heb moeten nemen de afgelopen weken. Ik was gewoon erg close geworden met Iris en het was mijn laatste afscheid, dat echt definitief mijn tijd in Tamarindo afsloot. Niet leuk dus, maar het hoort erbij.
Na dat afscheid hebben Eugène en ik onze spullen gepakt, om te beginnen aan onze reis door Centraal-Amerika en dat eerste deel ging verbazingwekkend voorspoedig. We hebben 4 verschillende bussen gehad om in León aan te komen en normaal gesproken moet je altijd wel ergens een of meerdere uren wachten, maar wij hadden super veel geluk vandaag! We stonden maar 2 minuten te wachten op de bus naar Liberia en daar aangekomen, hadden we binnen 3 minuten een bus naar de grens Costa Rica - Nicaragua. Na het regelen van al ons papierwerk aan de grens, hoefden we maar een kwartier te wachten op een bus naar Managua (de hoofdstad van Nicaragua, die ik niet erg mooi vond: was behoorlijk vuil, met veel krotterige huizen). 

De fietstaxi

De kathedraal

Ook in Managua hadden we weer geluk, want ook daar zaten we binnen 2 minuten in een busje naar León, de stad waar we momenteel (waarschijnlijk 2 dagen) verblijven. Vanaf het busstation in León naar ons (erg mooie en net 3 maanden oude) hostel hadden we trouwens de leukste taxi ooit, zoals te zien op de foto.
Vandaag hebben we verder een beetje door de stad gelopen, maar we waren behoorlijk moe van het reizen, dus verder hebben we niet zoveel gedaan. Morgen gaan we dus de rest van de stad (en vooral de kathedraal die heel mooi zou moeten zijn) bekijken en dan gaan we overmorgen waarschijnlijk door naar Utila - Honduras. Ik ga mijn best doen om mijn blog en facebook te blijven updaten met verhalen, foto's en korte berichtjes, zodat jullie in ieder geval weten dat alles goed met me gaat!

Ps. ik heb geprobeerd een kaartje via Google Maps te maken, met waar we allemaal heen gaan/zijn geweest, maar het internet is te langzaam. Dus jullie moeten even zelf googlen, sorry!