Bocas del Toro

Afgelopen weekend ben ik naar Bocas del Toro geweest. Dat is een eilandengroep aan de Caribische kust van Panama een uurtje over de grens met Costa Rica. Ik moest namelijk Costa Rica uit, omdat ik er 90 dagen aan één stuk door was geweest en dat is de maximumtijd die je in Costa Rica mag blijven op een toeristenvisum.
In de nacht van donderdag op vrijdag vertrok ik dus om 3.30u 's morgens vanuit Tamarindo met een bus naar San José. Daar kwam ik om 9u aan en ik heb vervolgens een taxi genomen naar een ander busstation (elke streek in Costa Rica heeft namelijk zijn eigen busstation in San José). Bij dat busstation heb ik een bus geboekt om om 10.30u naar Puerto Viejo te gaan.
Puerto Viejo is een stadje ongeveer een half uur voor de grens met Panama en ik ging hierheen omdat het (bijna) onmogelijk is om in één keer het hele stuk te reizen dat ik moest reizen. De grens Costa Rica - Panama sluit namelijk om een uur of 5 en dan kan het dus gebeuren dat je een nacht vastzit in een saai en onveilig dorpje op de grens.

Rocking J's

Ik bleef dus liever een nachtje in Puerto Viejo slapen, wat een relaxt surferstadje is met een heel fijne sfeer. Ik kwam daar rond 4u aan en toen ben ik eerst maar een hostel gaan zoeken. Een aantal mensen van school die er al eerder waren geweest, hadden mij het hostel Rocking J's aangeraden. Dat heb ik dus opgezocht en ze hadden er zeker gelijk in dat het een tof hostel is. 

Puerto Viejo

Het is opgezet als een soort van camping waar je met je eigen hangmat of tent kunt blijven slapen of je kunt een hangmat of tent van hen huren. Ik had dus een hangmut gehuurd en ik sliep dan op een grote 'zaal' (4 palen met een dak erop), met zo'n 40 hangmatten. Super tof natuurlijk om een keer zo je nacht door te brengen en nog heel goedkoop ook.
Nadat ik dat had geregeld moest ik eerst mijn transport voor de volgende dag regelen. Er zijn namelijk protesten in Panama en de demonstranten hebben een groot deel van de doorgaande wegen in Panama afgesloten. Toen ik vanuit Tamarindo vertrok, leek het erop dat ik gewoon met een bus tot Changuinola (havenstadje vanaf waar je naar Bocas kunt) zou kunnen reizen.
Echter, toen ik aankwam in Puerto Viejo, vertelden verschillende mensen mij dat dat onmogelijk was. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om dan maar $20 meer te betalen en door een privé organisatie met een boot het stuk gebracht te worden, waarop de weg afgesloten was. Ik wilde en moest (voor mijn visum), namelijk echt naar Bocas, dus dan maar wat meer betalen.
Nadat ik dat ook had geregeld, ben ik, na een douche, maar eens wat mensen gaan zoeken waarmee ik mijn avond door kon brengen. Met hen ben ik eerst gaan eten en daarna alcohol gaan kopen om een een feestje te houden in het hostel, wat eigenlijk iedereen doet die daar slaapt. Het is behoorlijk een party-hostel met iedere avond een kampvuur op het strand, waar iedereen gezellig zit te drinken en praten. De sfeer was echt super, een beetje (voor de mensen die dit gevoel kennen) die sfeer die er hangt op een festival.
Ik voelde me daar zo goed thuis, dat ik er tot een uur of 1 a 2 heb gezeten, totdat ik uiteindelijk mijn hangmat opgezocht om te gaan slapen. De volgende dag mocht ik helaas om half 7 al weer op, zodat ik mijn spullen kon pakken en ontbijt halen, voordat mijn busje naar de grens om half 8 vertrok.

En nog een keer de spoorbrug

De spoorbrug

 

Deze truck reed gewoon over de brug, dat was
blijkbaar de normaalste zaak van de wereld!

Na ruim een half uur daarin kwamen we bij de grensovergang met Panama aan, wat een oude spoorbrug is die je lopend over moet steken! Verder moest ik natuurlijk weer (net als met mijn reis naar Nicaragua) eerst door de Costa Ricaanse douane en daarna door de Panamese en dat leverde me weer 2 stempels en een sticker in mijn paspoort op.
Daarna gingen we nog 10 minuten met een busje en daarna moesten we nog zo'n 2u op een speedboot, waarna we uiteindelijk rond 13u (Panamese tijd, wat een uur later is dan Costa Ricaanse) op het hoofdeiland aankwamen. Daar heb ik na wat rondlopen de duikschool gevonden, waar ik al contact via mail mee had opgenomen. Met die duikschool regelde ik dat ik de volgende dag 2 duiken kon maken en ze hebben me daar geholpen om een hostel te vinden.
Ik heb via hen uiteindelijk een heel knus hostel gevonden, waar ik met 7 anderen op een kamer sliep. 

Playa de las Estrellas

Eén van de zeesterren

Het was toen echter pas een uur of 2 en ik wilde nog graag wel wat doen en niet de rest van de tijd op mijn kamer zitten. Ik heb dus playa de las estrellas - het strand van de zeesterren - bezocht. Daarvoor moest ik een half uur met de bus en nog 20 minuten lopen, maar het was zeker de moeite waard. Het strand was sowieso erg mooi, maar waar het strand zijn naam aan te denken heeft, was het meest indrukwekkend. 

En nog één

Er liggen namelijk allerlei zeesterren op een diepte van 10-50 cm onderwater op het zand. Je kon ze super goed zien, zonder überhaupt het water in te hoeven en dat was een erg apart gezicht.
Vervolgens heb ik de bus teruggenomen en na een douche een beetje in mijn hostel rondgehangen en gekletst met allerlei mensen. Uiteindelijk ben ik maar redelijk op tijd naar bed gegaan, want om half 8 ging de wekker alweer.

De duikschool

Ik ging namelijk duiken en moest om 9u bij de duikschool zijn. Daar kreeg ik mijn uitrusting en met een bootje voeren we naar de eerste duikstek. Het was allereerst super lekker om weer onderwater te liggen, maar het was ook nog eens heel mooi. Het was hier weer zo anders dan aan de Pacifische kust! Daar zijn namelijk veel wat grotere vissen, maar er is amper een rif met koralen, sponsen en dergelijke.
Hier was dat precies andersom; het rif is heel mooi met veel koraal, maar er zijn vooral vee kleinere vissen en amper grotere. De vissen zijn wel erg mooi gekleurd en ik heb er ook een aantal gezien die ik (bijna) nog nooit had gezien. Verder waren er nog veel garnaaltjes en een paar verschillende soorten krabben en murenes.
 Dit alles heb ik ook kunnen zien bij mijn tweede duik, waar we naar de eerste duik direct heenvoeren met ons bootje. Deze duik was echter nog mooier, want we doken op een wrak(je). Het was het wrak van een oude ferry, die 20 jaar geleden gezonken is. Doordat het wrak er al een tijdje ligt, is het erg mooi begroeid en leven er veel vissen en andere zeedieren op en rondom. Super mooie tweede duik dus en zeker de reis hier naartoe waard.

Mijn tweede hostel

Na het duiken heb ik me even opgefrist en omgekleed en daarna ben ik het stadje gaan bekijken en heb ik nog wat souvenirs gekocht. Ik had eigenlijk ook nog kaarten willen kopen om jullie thuis te laten weten dat ik jullie mis, maar helaas heb ik die niet kunnen vinden. Verder had ik een boot teruggeboekt voor half 8 de volgende dag en daarna heb ik de rest van mijn avond weer doorgebracht in mijn hostel met allerlei mensen.

Sfeerfoto van het stadje - vanaf het water

De volgende dag was het tijd voor de reis terug en die was lang en moeilijk. Door de protesten was het allereerst deze keer nog een stuk ingewikkelder om de weg naar de grens af te leggen. Ik moest eerst hetzelfde stuk als op de heenweg met een speedboot terug. Daarna moest ik een stuk met een busje en eigenlijk had ik een half uur moeten wachten voordat ik daarmee mee kon, omdat alle busjes al vol waren en over een half uur terug zouden komen. Ik vond echter gelukkig ergens nog een plekje om me in een busje te proppen.
Na 10 minuten in dat busje kwamen we echter bij een wegversperring aan en moesten we gaan lopen. De demonstranten hadden namelijk bomen en stenen op de weg gelegd en je kon er echt niet over/omheen rijden. We moesten zo'n 4 km lopen totdat we bij de volgende wegversperring kwamen en vanaf daar moesten we nog 5 minuten met een auto. Ook hier had ik mezelf weer gauw als eerste ergens in gepropt. Ik wist namelijk dat er om 10u (Costa Ricaanse tijd) een bus ging naar San José vanaf de grens en dat als ik die zou halen, ik waarschijnlijk dezelfde dag nog in Tamarindo zou kunnen komen.
Eenmaal bij de grens ben ik dus zo snel mogelijk door beide douanes gegaan en ik was uiteindelijk nog 10 minuten te vroeg en er was nog plaats, dus ik was echt super blij! Ik heb daarmee echt heel veel geluk gehad.
Na zo'n 6u in die bus kwam ik aan in San José, iets na 3u. Ik wist dat er een bus om 3.30u ging vanuit San José naar Tamarindo en ik had van tevoren niet verwacht dat ik die zou halen, maar ik was dus misschien nog op tijd om die te halen! Ik had dus gauw een taxi genomen naar het andere busstation en ik was daar 5 minuten voordat de bus vertrok. Dus ik was super blij en wilde gauw een kaartje gaan kopen.. Bleek de bus vol!

Sfeerfoto van het stadje - vanaf het land

Ik moest dus een andere bus nemen, maar ik kwam er daar achter dat het niet meer mogelijk was om met bussen in Tamarindo te komen op dezelfde dag. Ik liep dus een beetje rond op het busstation, te bedenken wat ik moest doen, totdat er ineens een man naar me riep. Hij had me horen rondvragen hoe ik naar Tamarindo kon komen en hij kon me wel helpen.
Hij zou zelf de bus nemen die over 3 kwartier naar Santa Cruz (een stadje ruim een half uur rijden vanuit Tamarindo) ging, nemen en daar had hij een auto, waar ik wel mee mee kon rijden. Hij woont namelijk heel dichtbij Tamarindo.
Eerst leek me het niet zo'n geweldig plan om dit te doen. Ik bedacht me echter, dat ik de keuze had uit meerijden met een man die er uitzag als een goede vent of een nacht alleen in de onveilige hoofdstad blijven. Toen heb ik er dus maar voor gekozen om met hem mee te gaan. Ik had wel eerst Iris, mijn kamergenootje, gebeld en haar beloofd haar regelmatig op de hoogte te houden, zodat het iets veiliger was.
Vervolgens heb ik dus eerst 5u in de bus gezeten en daarna nog een half uur bij die man in de auto, ondertussen regelmatig Iris sms'end zodat ze wist dat alles goed ging. Gelukkig was het echt een heel aardige man en heeft hij me zelfs helemaal bij mijn school afgezet en hoefde hij helemaal geen geld (voor de benzine ofzo). Hij was echt, echt heel aardig en echt mijn reddende engel van de dag, waardoor ik uiteindelijk maandagavond rond een uur of 11u weer thuis was.
Dus dat was mijn reis naar Bocas del Toro. Het was alles bij elkaar een hele onderneming, maar het was het mooie duiken en alle andere dingen die ik heb gezien zeker waard! Daarnaast ben ik ook nog behoorlijk trots dat ik alles in mijn eentje heb gedaan en heb er nu een heel voldaan gevoel over.
Verder heb ik voor mijn laatste maand hier op school nog niet echt plannen, maar wel voor wat ik ga doen als ik klaar ben met mijn school. Maar ik heb al wel een plan voor wat ik ga doen als ik mijn school afgerond heb. Aan de meeste mensen heb ik het onderhand al verteld en ik heb het ook al een keer gepost op facebook, maar voor de volledigheid.
Eugéne (mijn vader dus ja) komt naar Costa Rica toe halverwege maart en we gaan daarna een maand samen reizen door Centraal-Amerika. We beginnen in Costa Rica en reizen omhoog via Nicaragua - Honduras - Guatemala - Belize en eindigen in Mexico, vanaf waar we op 9 april weer terugvliegen. Op 10 april ben ik nu dus echt, echt thuis. Dus jullie moeten allemaal een maandje langer op me wachten, maar ik beloof dat ik jullie op de hoogte zal houden met leuke verhalen en foto's.