Bescherm de schildpad!

Zaterdagochtend stond ik dus weer vroeg op om naar mijn vrijwilligerswerk gebracht te worden. Dat was in een nationaal park genaamd: "Marino Las Baulas", naar de belangrijkste soort schildpad die er beschermd wordt - de La Baula schildpad. Deze schildpad heeft (met nog meer soorten schildpadden) hier een van zijn belangrijkste nestplaatsen.
Nadat we waren aangekomen in het nationaal park, werd ons dus eerst van alles uitgelegd over het werk dat ze daar doen. Vervolgens lieten ze ons (dat waren Judi (mijn voormalige kamergenootje) en nog een jongen van school) zien waar we 2 nachten zouden slapen. Dat was in een aftands, nogal viezig en oud huisje, maar we konden er slapen en meer hoefden we er toch niet te doen. De rest van de dag konden we doen wat we wilden, dus Judi en ik brachten onze tijd lekker op het strand door.
's Avonds na het eten (we kregen 3x op een dag een lekkere Tico maaltijd) was het tijd om wat te gaan werken. Dat werk bestond vooral uit 4u over het belangrijkste strand van het park lopen om te kijken of er geen mensen op het strand kwamen die rust van eventuele nestelende schildpadden zouden kunnen versturen. Er waren deze nacht echter geen mensen én geen schildpadden, omdat het seizoen ten einde loopt. We hebben onze tijd dus vooral doorgebracht met kletsen (en dus Spaans oefenen) met de parkwachten. Om 11u was het tij zo laag dat het zeer onwaarschijnlijk was dat er nog schildpadden zouden komen, dus konden we lekker gaan slapen.

Een paar babyschildpadjes die uit hun ei kwamen kruipen gedurende de dag en dan hebben ze zo'n kleine overlevingskans, dat de parkwachten ze tijdelijk in een emmer houden en gedurende de nacht laten ze ze dan vrij.

De volgende dag zaten we om 8u alweer aan het ontbijt en vervolgens hebben we ons tot de lunch bezig gehouden met een ander project van het nationaal park - recycling. In Nederland hebben we daar allerlei mooie machines voor, maar hier gebeurt dat gewoon met de hand. We moesten dus eerst de blikjes en het glas van elkaar scheiden en daarna het glas in wit, bruin en groen scheiden. Vervolgens moest het glas fijngestampt worden en tenslotte moesten we de blikjes plat stampen. Het glas en de blikjes konden op die manier worden afgevoerd voor recycling.
Hierna hadden we onze middag weer vrij, dus die hebben we weer lekker op het strand doorgebracht. 's Avonds was het tijd voor wat serieuzer werk. We gingen namelijk naar een strand een paar kilometer verderop, wat nog steeds onder het nationaal park valt. Daar komt vooral een ander type schildpad (op het belangrijkste strand komt vooral de La Baula schildpad) en het seizoen waarin zij nestelen loopt nog ongeveer een maand door. Deze nacht moesten we dus echt met schildpadden gaan werken!
We hebben vanaf een uur of 8 tot zo'n 2u 's nachts over het strand gelopen, op zoek naar de schildpadden. Als we er één vonden moesten we er allerlei formulieren over invullen, onder andere met hun lengte en breedte en hun nummer (als de schildpadden aan land komen krijgen ze een kleine marker op hun vin bevestigd met een nummer erop). Met deze informatie proberen de medewerkers van het nationaal park een duidelijker beeld te vormen over het leven van de schildpadden.
Het was behoorlijk lang en zwaar werk, maar ik vond het vooral erg interessant om te doen. Uiteindelijk lagen we rond 3u in bed en we waren echt gelijk weg, want het was een behoorlijk lange dag geweest.
De volgende ochtend kregen we nog ontbijt en daarna werden we weer terug naar school gebracht, want ons werk zat er al weer op en we moesten natuurlijk weer gewoon naar school. Ik vond het echt heel leuk om te doen en ben blij dat ik dit nog heb gedaan vlak voordat ik wegga. Nu heb ik nog 2 weken over en daar ga ik vol op van genieten!!

Een gastgezin voor 2 nachten

Afgelopen week heb ik heel veel toffe dingen gedaan. Allereerst had ik een trip van school met alle mensen die hier 6 of 9 maanden blijven (wijk krijgen namelijk gratis een extra trip iedere 3 maanden aangeboden door EF). Deze trip gingen we richting de centrale vallei in Costa Rica naar een dorpje een half uur rijden van vulkaan Arenal. Daar verbleven we 2 nachten in een gastgezin om meer te leren over de cultuur in de centrale vallei, die weer anders is dan de cultuur in de relaxte strandprovincie waar wij wonen.
Op woensdagochtend om 5.30u stonden we op om om 6u te vertrekken. Helaas dacht onze buschauffeur dat we pas om half 7 zouden gaan en dat zette gelijk de toon om de hele reis de Tico Time aan te houden. 

Ananassen zo ver als je kunt kijken

Zoveel ananas als we maar wilden..
Dan gaan we er natuurlijk flauwe
foto's mee maken.

In ieder geval kwamen we tegen de middag aan bij een grote ananasplantage. Daar kregen we een rondleiding en werd ons uitgelegd hoe ananas groeit. Het lekkerste van de hele rondleiding was dat, in een veld met rijpe ananassen onze gids een hele berg ananassen plukte en voor ons in stukken hakte. Vervolgens kregen we de verste ananas ooit te eten en we mochten net zoveel hebben tot we echt helemaal vol zaten. Die ananas was de lekkerste die ik ooit op heb, super vers, sappig en zoet.

Zo groeit een ananas

Daarna gingen we door naar een verwerkingsbedrijf voor de ananassen. Daar kregen we eerst een lekkere Costa Ricaanse lunch en daarna hadden we een rondleiding door de fabriek. We zagen hoe anassen gewassen, gesorteerd, verpakt en verder klaargemaakt werden om naar de hele wereld te worden verscheept, onder andere ook naar Nederland. Vanwege de hygiëne moesten we helaas wel de meest sexy kleding ooit aan: grote witte jassen (soort van labjassen) en haarnetjes.

Onze gastmoeder, Iris en ik

Na dit bezoek was het tijd om naar onze gastgezinnen te gaan. Ik zat samen met Iris en een jongen in een gastgezin met een super aardige gastmoeder. Haar man hebben we niet zo veel gezien, maar zij was enorm aardig en ze kookte ook nog eens lekker. We hebben dus 3 dagen super lekker Costa Ricaans eten op: rijst met zwarte bonen en platanos (dat is een speciaal type banaan die over het algemeen gebakken of gefrituurd gegeten wordt) met daarbij kip,aardappels, salade voor het avondeten en gebakken ei voor het ontbijt. Zo zou ik wel vaker iemand willen hebben die voor me kookt.
We hebben in het gezin eerst dus wat gekletst, daarna gegeten en toen zijn we na een snelle douche in de lokale bar met de rest van de EF studenten nog wat gaan drinken, maar we hebben het maar niet te laat gemaakt.
De volgende ochtend mochten we namelijk weer redelijk vroeg om een grottenstelsel te bezoeken.
helaas hadden 3 meisjes die bij elkaar in een gezin zaten niet helemaal begrepen dat ze zo vroeg op moesten staan. Toen we dus bij hun huis aankwamen moesten we een half uur wachten tot ze klaar waren. Agja, daar zij we onderhand aan gewend in Costa Rica, dus niemand maakt er echt een probleem van.
Vervolgens gingen we dus naar die grotten waar we met laarzen, helmen, oude kleding en zaklampen in gingen. Binnenin hebben we zo'n 2u rondgeklauterd en het was echt supertof. We moesten ons door allerlei kleine gaten en gangetjes wurmen (die vaak half vol stonden met water dus binnen een mum van tijd waren we allemaal doorweekt). Ook moesten we steile wandjes opklauteren of juist naar beneden glijden. Het was, kortom, super tof en de grotten waren ook nog erg mooi.
Toen we weer buiten stonden, hebben we allemaal gauw een douche genomen en gingen we door richting de 2u activiteit van de dag. We hebben een project bezocht waarin 3 dorpjes samen steeds meer grond aankopen, waar bijvoorbeeld eerst plantages waren. Op die grond proberen ze een nieuw bos te laten groeien en dat toonden ze ons dus.

Dit mooie uitzicht was een fijne beloning na
de lange en zware wandeling

We hadden toen we daar aankwamen echter eerst een kleine barbecue en daarna maakten we een 2u durende wandeling. Het was op zich een mooie en interessante wandeling, maar het was behoorlijk bergop en weer -af en we waren al vrij moe door het grottenstelsel, dus de wandeling kon ons niet enorm meer boeien. De gids probeerde het wel interessant te maken, dus dat hielp.




 
Na deze wandeling wilden we nog niet gelijk terug naar huis, dus besloten we voor een uurtje nog even La Fortuna te gaan bekijken. Dat is het belangrijkste (en meeste toeristische) stadje in de buurt van vulkaan Arenal. Daar konden we dus een beetje winkelen en toen was het toch echt tijd om naar onze gastgezinnen terug te gaan.
Daar aangekomen, waren we vooral moe en na wat te eten zijn we dus maar gelijk gaan slapen. De volgende ochtend moesten we om 5u alweer opstaan, want om 6u zouden we vertrekken. We zijn echter wel in Costa Rica, dus voordat we opgehaald werden was het kwart voor 7.
Het was op dat moment ook tijd om afscheid te nemen van onze super lieve gastmoeder. Zij was echt schoolvoorbeeld van de vriendelijkheid van de Tico's. Ze kende ons pas 3 dagen, maar toen we afscheid namen, liet ze ons beloven dat als we ooit terug zouden komen naar Costa Rica, dat we haar dan op moesten komen zoeken. Zo lief!!
Op deze laatste dag van onze reis bezochten we een koffieplantage. De gids toonde ons hoe koffiebonen groeien en hoe en wanneer ze geplukt kunnen worden. Ook liet hij ons zien hoe de koffie vervolgens verder verwerkt wordt en aan het einde konden we verschillende soorten koffie proberen. De reis werd afgesloten met een stop in een mooie tuin waar we een korte Spaanse les hadden en napraten over wat we allemaal hadden gedaan.
 

Met deze karren werd koffie vroeger vervoerd

Koffiebonen laten drogen

Koffiezetten op traditionele wijze

Daarna reden we terug naar huis, waar we rond 7u behoorlijk moe aankwamen. Het was kortom een super leuke reis en ik heb heel veel Spaans kunnen oefenen. Niet alleen met mijn gastgezin, maar ook met de studenten onderling hebben we ons best gedaan zoveel mogelijk Spaans te spreken en dat is erg goed gelukt.
Na deze toffe 3 dagen heb ik één nachtje thuis geslapen en zaterdag ging ik alweer weg voor de volgende leuke activiteit - vrijwilligerswerk in een nationaal park in de buurt waar ze schildpadden beschermen. Ik heb echter nog geen tijd gehad om daar een blog over te schrijven, dus dat verhaal volgt later van de week!

Een gewone lesweek!

Ik ben op zoveel leuke reisjes geweest en daar had ik zoveel over te schrijven, dat ik jullie eigenlijk nooit heb verteld, hoe een gewone lesweek er voor mij uitziet. Aangezien ik afgelopen weekend niets bijzonders heb gedaan, leek mijn blog van deze week een prima moment om te vertellen hoe een gewone week bij EF Playa Tamarindo er uitziet.

Maandag
Op maandag heb ik 's morgens eerst les van 8u - 12.30u. Op maandag heb ik geen gewone lessen, alleen keuzelessen. Ik heb soms nuttige dingen zoals vocabulaire, conversatie of grammatica, maar vaak ook leuke/interessante dingen zoals cultuur, geschiedenis, kookkunst of spreekwoorden en gezegdes van Costa Rica. Iedere les duurt 80 minuten, dus ik heb 3 keuzelessen, voordat ik om 12.30u klaar ben.
Na een snelle lunch, probeer ik altijd met de nieuwe studenten naar het strand te gaan. Op maandag hebben de nieuwe studenten altijd hun welkomstdag en dat houdt in dat ze 's middags naar een strand hier in de buurt gaan. Ik ga altijd graag mee, om zoveel mogelijk stranden hier in de buurt te zijn. Mijn hoofddoel is echter om de nieuwe studenten te leren kennen!
Om dat doel te bereiken hebben we als we weer terug zijn op school rond een uur of 5, ook bijna altijd een klein welkomstfeestje met chips, ijs en frisdrank. Ook dat is een heel goede manier om alle nieuwe studenten te leren kennen en er voor te zorgen dat ze zich thuis voelen.

Stappen in Aqua

Daarna is het tijd om gauw te koken en te eten, te douchen, leuk aan te kleden en op te maken, want maandag is stapdag! Eigenlijk kun je hier iedere dag wel uitgaan, maar ik ga in ieder geval bijna iedere maandag, omdat er dan een leuke club (Aqua) open is en het daar ladiesnight is. Dat betekent dus 2u gratis drank voor ons dames en dat vinden we niet heel erg natuurlijk. Maandagavonden zijn altijd super leuk en vroeg thuis komen is er meestal niet bij!

Dinsdag
Dinsdag beginnen mijn lessen gelukkig pas laat, om 11.10u en ze gaan door tot 16.30u. Ik heb eerst weer een keuzeles (lekker een Costa Ricaanse lunch koken bijvoorbeeld) en na de lunchpauze heb ik twee gewone lessen, waarvan ik er 7 in de week heb. In die lessen behandelen we nieuwe grammatica en vocabulaire, maar oefenen ook veel met spreek-, schrijf- en luistervaardigheid.
Dinsdagavond is verder meestal vrij rustig, want ik ga normaal gesproken niet uit. Ik vind de dinsdagen qua uitgaan niet zo heel leuk namelijk. Misschien dat ik met een paar mensen samen kook en daarna ga ik waarschijnlijk naar de filmavond die door de school wordt georganiseerd. We kijken een (meestal Spaanse film) en eten popcorn. Daarna hang ik met mijn kamergenootje nog een beetje op onze kamer en ga ik redelijk op tijd slapen.

Woensdag
Op woensdag heb ik van 8u-12.30u les en dan nog van 15.10-16.30u. Ik heb eerst een gewone les en daarna heb ik projectles. In die les moeten we (zoals de naam al zegt) projecten maken, waar we meestal zo'n 2 tot 3 weken de tijd voor hebben. Meestal bestaan projecten uit een artikel schrijven. Als je net begint moet je bijvoorbeeld een kort verhaaltje over jezelf schrijven, maar als je hier al een aantal maanden zit, moet je bijvoorbeeld een beschouwing van een pagina of 2 schrijven over een controversieel onderwerp. Soms moeten we ook presentaties geven of boeken lezen en daar een verslag over schrijven. Dit alles natuurlijk in het Spaans en dat is een erg goede oefening.
Mijn 3e les van de dag is weer een keuzeles, misschien wel grammatica waarin we de grammatica van vorige week uit onze gewone les herhalen of vocabulaire waarin we aan de hand van een thema onze woordenschat uitbreiden.
Daarna heb ik wat vrije tijd, dus ga ik vaak lunchen in ons stadje met een aantal mensen, boodschappen doen, wat winkelen of lekker naar het strand. Om 3u moet ik weer op school zijn voor mijn laatste les van de dag: de conferentie. Dit is een soort lezing in het Spaans, die elke week over een ander onderwerp gaat. Ik heb al lezingen gehad over heel veel onderwerpen, bijvoorbeeld: nationale feesten, de geschiedenis of tradities van Costa Rica of Costa Rica in het algemeen. Ook hebben we soms gastlezingen, bijvoorbeeld van mensen die in een nationaal park in de buurt werken of van een Costa Ricaanse filmproducer. Het is dus iedere week iets anders en normaal gesproken ook behoorlijk interessant.
Na de conferentie is het tijd voor mijn (gratis door school georganiseerde) yogales! Ik moet dus even snel makkelijke kleding aantrekken en dan zetten we de conferentiezaal klaar, zodat we daar een uur lang lekker kunnen sporten.
Daarna spring ik even gauw onder de douche en maak snel avondeten, want ook op woensdagen ga ik meestal uit. Er is dan namelijk in een andere club (Pacifico) ladiesnight, dus dan gaan we daar weer fijn gratis drankjes drinken. Gelukkig maakt het ook op woensdag niet heel veel uit hoe laat ik het maak.

Donderdag
Op donderdagen beginnen mijn lessen namelijk ook weer pas om 11.10u. Ik begin mijn dag met een ILAB les. Dat betekent een interactieve les met films, muziek, luistervaardigheidsopdrachten of computer/internetopdrachten. We nemen bijvoorbeeld een film of muziek en bediscussiëren die of maken er opdrachten mee. Het kan ook zijn dat we luisteropdrachten oefenen of dat we opdrachten met/op internet maken. Het verschilt per week wat we precies doen en dat houdt deze lessen leuk!

Yoga les

Na de lunchpauze heb ik nog twee gewone lessen en om 16.30u ben ik klaar met school. Daarna organiseert onze activiteiten coördinator een (gratis) dansles van een uur met voornamelijk salsa en merengue (twee van de belangrijkste dansen hier). Daar ga ik meestal heen, want het is erg leuk en wat je leert, kun je weer leuk toepassen als je uitgaat naar de salsaclubs hier.
Donderdagavond ga ik verder ook meestal weer niet uit. Vaak is donderdag dus weer een rustige avond op school. Normaal gesproken hang ik op mijn kamer met mijn kamergenootje met thee, Spaanse tv en huiswerk. We drinken thee en kijken Spaanse tv om extra te oefenen (ze hebben echt super leuke en veel kanalen hier, onder andere een kanaal met veel goede en nieuwe films!). Soms maken we nog wat huiswerk of zitten we gewoon te kletsen, een rustige avond dus.

Vrijdag
Dit is natuurlijk de laatste lesdag van de week, die om 8u begint met 2 gewone lessen. Daarna heb ik als laatste les van de week nog één ILAB les en om 12.30u ben ik dan klaar. 's Middags gaan we vaak lekker naar het strand, want we moeten ons bruine kleurtje natuurlijk wel bijhouden!
Daarna is het gauw terug naar de school, douchen, eten en opmaken, want vrijdagavond gaan we ook bijna altijd uit.
We gaan meestal eerst naar de liquorstore, waar je alcohol kunt kopen en kunt zitten praten en drinken. Na een uur of 2 daar gaan we naar een salsaclub (Crazy Monkey Bar), waar we lekker met de Tico's kunnen dansen. Na 12u gaat de liveband verder over in gewone uitgaansmuziek, dus je kunt daar ook nog 'gewoon' dansen. Een heerlijke afsluiting van mijn schoolweek altijd!

In Sharky's

Zaterdag
Zaterdag is altijd een erg relaxte dag. Iedereen slaapt eerst behoorlijk uit en daarna liggen we een beetje bij het zwembad of gaan naar het strand. We moeten natuurlijk wel aan ons bruine kleurtje blijven werken! Na een luie dag, houden we met een groep meiden van school onze wekelijkse ladiesnight! We koken samen of gaan uiteten en daarna kleden we ons leuk maar simpel (shorts en topjes, lekker een keer geen jurkjes!) aan. Vervolgens gaan we naar een kroeg/bar hier: Sharky's. Daar is het ladiesnight op zaterdag en krijgen we dus weer gratis drankjes van 9-12u. We zitten daar gewoon een beetje te chillen en te kletsen en daarna gaan we meestal naar de Beach Club waar we nog lekker kunnen dansen en feesten.


Zondag
Op zondag slapen we weer allemaal lekker uit en volgt er opnieuw een relaxte dag. Waarschijnlijk hangen we weer rustig rond bij het zwembad of hangen we op het strand. Als we ons erg brak voelen van het stappen, laten we meestal (heel lui) eten bezorgen op school en we zijn er heel goed in om de hele zondag niets te doen. Meestal probeer ik ook even met mijn ouders te skypen en mailtjes te beantwoorden die ik van iedereen heb gehad. Zondagavond is verder weer een rustige avond, want over het algemeen gaan we niet uit. We zijn met wat mensen op school en hebben een rustige avond, waarschijnlijk met wat huiswerk en lekker eten en drinken. En dan begint maandag alweer!

Marshmallows roosteren

 Dat was dus een gewone schoolweek. Afgelopen week had ik nog wel een leuke toevoeging. Op woensdag hadden we namelijk een door de school georganiseerde barbecue met een kampvuur op het strand! Het was super tof om in het donker met z'n allen bij een kampvuur te zitten en marshmallows te roosteren. Deze week is er verder niet heel veel bijzonders gebeurd, op één klein dingetje na: het vriendje van mijn kamergenootje is weer terug!! Hij komt, zoals ik denk ik al eerder verteld heb, uit Canada en moest daar naartoe terug. Hij is nu echter weer in Costa Rica voor de rest van mijn en Iris haar tijd hier! Iris is dus, zoals je je wel kunt voorstellen, enorm blij en ik ben dat ook voor haar.
Okay dat was het weer voor nu, ik ga lekker quesadillas met guacamole maken en daarna stappen!

Bocas del Toro

Afgelopen weekend ben ik naar Bocas del Toro geweest. Dat is een eilandengroep aan de Caribische kust van Panama een uurtje over de grens met Costa Rica. Ik moest namelijk Costa Rica uit, omdat ik er 90 dagen aan één stuk door was geweest en dat is de maximumtijd die je in Costa Rica mag blijven op een toeristenvisum.
In de nacht van donderdag op vrijdag vertrok ik dus om 3.30u 's morgens vanuit Tamarindo met een bus naar San José. Daar kwam ik om 9u aan en ik heb vervolgens een taxi genomen naar een ander busstation (elke streek in Costa Rica heeft namelijk zijn eigen busstation in San José). Bij dat busstation heb ik een bus geboekt om om 10.30u naar Puerto Viejo te gaan.
Puerto Viejo is een stadje ongeveer een half uur voor de grens met Panama en ik ging hierheen omdat het (bijna) onmogelijk is om in één keer het hele stuk te reizen dat ik moest reizen. De grens Costa Rica - Panama sluit namelijk om een uur of 5 en dan kan het dus gebeuren dat je een nacht vastzit in een saai en onveilig dorpje op de grens.

Rocking J's

Ik bleef dus liever een nachtje in Puerto Viejo slapen, wat een relaxt surferstadje is met een heel fijne sfeer. Ik kwam daar rond 4u aan en toen ben ik eerst maar een hostel gaan zoeken. Een aantal mensen van school die er al eerder waren geweest, hadden mij het hostel Rocking J's aangeraden. Dat heb ik dus opgezocht en ze hadden er zeker gelijk in dat het een tof hostel is. 

Puerto Viejo

Het is opgezet als een soort van camping waar je met je eigen hangmat of tent kunt blijven slapen of je kunt een hangmat of tent van hen huren. Ik had dus een hangmut gehuurd en ik sliep dan op een grote 'zaal' (4 palen met een dak erop), met zo'n 40 hangmatten. Super tof natuurlijk om een keer zo je nacht door te brengen en nog heel goedkoop ook.
Nadat ik dat had geregeld moest ik eerst mijn transport voor de volgende dag regelen. Er zijn namelijk protesten in Panama en de demonstranten hebben een groot deel van de doorgaande wegen in Panama afgesloten. Toen ik vanuit Tamarindo vertrok, leek het erop dat ik gewoon met een bus tot Changuinola (havenstadje vanaf waar je naar Bocas kunt) zou kunnen reizen.
Echter, toen ik aankwam in Puerto Viejo, vertelden verschillende mensen mij dat dat onmogelijk was. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om dan maar $20 meer te betalen en door een privé organisatie met een boot het stuk gebracht te worden, waarop de weg afgesloten was. Ik wilde en moest (voor mijn visum), namelijk echt naar Bocas, dus dan maar wat meer betalen.
Nadat ik dat ook had geregeld, ben ik, na een douche, maar eens wat mensen gaan zoeken waarmee ik mijn avond door kon brengen. Met hen ben ik eerst gaan eten en daarna alcohol gaan kopen om een een feestje te houden in het hostel, wat eigenlijk iedereen doet die daar slaapt. Het is behoorlijk een party-hostel met iedere avond een kampvuur op het strand, waar iedereen gezellig zit te drinken en praten. De sfeer was echt super, een beetje (voor de mensen die dit gevoel kennen) die sfeer die er hangt op een festival.
Ik voelde me daar zo goed thuis, dat ik er tot een uur of 1 a 2 heb gezeten, totdat ik uiteindelijk mijn hangmat opgezocht om te gaan slapen. De volgende dag mocht ik helaas om half 7 al weer op, zodat ik mijn spullen kon pakken en ontbijt halen, voordat mijn busje naar de grens om half 8 vertrok.

En nog een keer de spoorbrug

De spoorbrug

 

Deze truck reed gewoon over de brug, dat was
blijkbaar de normaalste zaak van de wereld!

Na ruim een half uur daarin kwamen we bij de grensovergang met Panama aan, wat een oude spoorbrug is die je lopend over moet steken! Verder moest ik natuurlijk weer (net als met mijn reis naar Nicaragua) eerst door de Costa Ricaanse douane en daarna door de Panamese en dat leverde me weer 2 stempels en een sticker in mijn paspoort op.
Daarna gingen we nog 10 minuten met een busje en daarna moesten we nog zo'n 2u op een speedboot, waarna we uiteindelijk rond 13u (Panamese tijd, wat een uur later is dan Costa Ricaanse) op het hoofdeiland aankwamen. Daar heb ik na wat rondlopen de duikschool gevonden, waar ik al contact via mail mee had opgenomen. Met die duikschool regelde ik dat ik de volgende dag 2 duiken kon maken en ze hebben me daar geholpen om een hostel te vinden.
Ik heb via hen uiteindelijk een heel knus hostel gevonden, waar ik met 7 anderen op een kamer sliep. 

Playa de las Estrellas

Eén van de zeesterren

Het was toen echter pas een uur of 2 en ik wilde nog graag wel wat doen en niet de rest van de tijd op mijn kamer zitten. Ik heb dus playa de las estrellas - het strand van de zeesterren - bezocht. Daarvoor moest ik een half uur met de bus en nog 20 minuten lopen, maar het was zeker de moeite waard. Het strand was sowieso erg mooi, maar waar het strand zijn naam aan te denken heeft, was het meest indrukwekkend. 

En nog één

Er liggen namelijk allerlei zeesterren op een diepte van 10-50 cm onderwater op het zand. Je kon ze super goed zien, zonder überhaupt het water in te hoeven en dat was een erg apart gezicht.
Vervolgens heb ik de bus teruggenomen en na een douche een beetje in mijn hostel rondgehangen en gekletst met allerlei mensen. Uiteindelijk ben ik maar redelijk op tijd naar bed gegaan, want om half 8 ging de wekker alweer.

De duikschool

Ik ging namelijk duiken en moest om 9u bij de duikschool zijn. Daar kreeg ik mijn uitrusting en met een bootje voeren we naar de eerste duikstek. Het was allereerst super lekker om weer onderwater te liggen, maar het was ook nog eens heel mooi. Het was hier weer zo anders dan aan de Pacifische kust! Daar zijn namelijk veel wat grotere vissen, maar er is amper een rif met koralen, sponsen en dergelijke.
Hier was dat precies andersom; het rif is heel mooi met veel koraal, maar er zijn vooral vee kleinere vissen en amper grotere. De vissen zijn wel erg mooi gekleurd en ik heb er ook een aantal gezien die ik (bijna) nog nooit had gezien. Verder waren er nog veel garnaaltjes en een paar verschillende soorten krabben en murenes.
 Dit alles heb ik ook kunnen zien bij mijn tweede duik, waar we naar de eerste duik direct heenvoeren met ons bootje. Deze duik was echter nog mooier, want we doken op een wrak(je). Het was het wrak van een oude ferry, die 20 jaar geleden gezonken is. Doordat het wrak er al een tijdje ligt, is het erg mooi begroeid en leven er veel vissen en andere zeedieren op en rondom. Super mooie tweede duik dus en zeker de reis hier naartoe waard.

Mijn tweede hostel

Na het duiken heb ik me even opgefrist en omgekleed en daarna ben ik het stadje gaan bekijken en heb ik nog wat souvenirs gekocht. Ik had eigenlijk ook nog kaarten willen kopen om jullie thuis te laten weten dat ik jullie mis, maar helaas heb ik die niet kunnen vinden. Verder had ik een boot teruggeboekt voor half 8 de volgende dag en daarna heb ik de rest van mijn avond weer doorgebracht in mijn hostel met allerlei mensen.

Sfeerfoto van het stadje - vanaf het water

De volgende dag was het tijd voor de reis terug en die was lang en moeilijk. Door de protesten was het allereerst deze keer nog een stuk ingewikkelder om de weg naar de grens af te leggen. Ik moest eerst hetzelfde stuk als op de heenweg met een speedboot terug. Daarna moest ik een stuk met een busje en eigenlijk had ik een half uur moeten wachten voordat ik daarmee mee kon, omdat alle busjes al vol waren en over een half uur terug zouden komen. Ik vond echter gelukkig ergens nog een plekje om me in een busje te proppen.
Na 10 minuten in dat busje kwamen we echter bij een wegversperring aan en moesten we gaan lopen. De demonstranten hadden namelijk bomen en stenen op de weg gelegd en je kon er echt niet over/omheen rijden. We moesten zo'n 4 km lopen totdat we bij de volgende wegversperring kwamen en vanaf daar moesten we nog 5 minuten met een auto. Ook hier had ik mezelf weer gauw als eerste ergens in gepropt. Ik wist namelijk dat er om 10u (Costa Ricaanse tijd) een bus ging naar San José vanaf de grens en dat als ik die zou halen, ik waarschijnlijk dezelfde dag nog in Tamarindo zou kunnen komen.
Eenmaal bij de grens ben ik dus zo snel mogelijk door beide douanes gegaan en ik was uiteindelijk nog 10 minuten te vroeg en er was nog plaats, dus ik was echt super blij! Ik heb daarmee echt heel veel geluk gehad.
Na zo'n 6u in die bus kwam ik aan in San José, iets na 3u. Ik wist dat er een bus om 3.30u ging vanuit San José naar Tamarindo en ik had van tevoren niet verwacht dat ik die zou halen, maar ik was dus misschien nog op tijd om die te halen! Ik had dus gauw een taxi genomen naar het andere busstation en ik was daar 5 minuten voordat de bus vertrok. Dus ik was super blij en wilde gauw een kaartje gaan kopen.. Bleek de bus vol!

Sfeerfoto van het stadje - vanaf het land

Ik moest dus een andere bus nemen, maar ik kwam er daar achter dat het niet meer mogelijk was om met bussen in Tamarindo te komen op dezelfde dag. Ik liep dus een beetje rond op het busstation, te bedenken wat ik moest doen, totdat er ineens een man naar me riep. Hij had me horen rondvragen hoe ik naar Tamarindo kon komen en hij kon me wel helpen.
Hij zou zelf de bus nemen die over 3 kwartier naar Santa Cruz (een stadje ruim een half uur rijden vanuit Tamarindo) ging, nemen en daar had hij een auto, waar ik wel mee mee kon rijden. Hij woont namelijk heel dichtbij Tamarindo.
Eerst leek me het niet zo'n geweldig plan om dit te doen. Ik bedacht me echter, dat ik de keuze had uit meerijden met een man die er uitzag als een goede vent of een nacht alleen in de onveilige hoofdstad blijven. Toen heb ik er dus maar voor gekozen om met hem mee te gaan. Ik had wel eerst Iris, mijn kamergenootje, gebeld en haar beloofd haar regelmatig op de hoogte te houden, zodat het iets veiliger was.
Vervolgens heb ik dus eerst 5u in de bus gezeten en daarna nog een half uur bij die man in de auto, ondertussen regelmatig Iris sms'end zodat ze wist dat alles goed ging. Gelukkig was het echt een heel aardige man en heeft hij me zelfs helemaal bij mijn school afgezet en hoefde hij helemaal geen geld (voor de benzine ofzo). Hij was echt, echt heel aardig en echt mijn reddende engel van de dag, waardoor ik uiteindelijk maandagavond rond een uur of 11u weer thuis was.
Dus dat was mijn reis naar Bocas del Toro. Het was alles bij elkaar een hele onderneming, maar het was het mooie duiken en alle andere dingen die ik heb gezien zeker waard! Daarnaast ben ik ook nog behoorlijk trots dat ik alles in mijn eentje heb gedaan en heb er nu een heel voldaan gevoel over.
Verder heb ik voor mijn laatste maand hier op school nog niet echt plannen, maar wel voor wat ik ga doen als ik klaar ben met mijn school. Maar ik heb al wel een plan voor wat ik ga doen als ik mijn school afgerond heb. Aan de meeste mensen heb ik het onderhand al verteld en ik heb het ook al een keer gepost op facebook, maar voor de volledigheid.
Eugéne (mijn vader dus ja) komt naar Costa Rica toe halverwege maart en we gaan daarna een maand samen reizen door Centraal-Amerika. We beginnen in Costa Rica en reizen omhoog via Nicaragua - Honduras - Guatemala - Belize en eindigen in Mexico, vanaf waar we op 9 april weer terugvliegen. Op 10 april ben ik nu dus echt, echt thuis. Dus jullie moeten allemaal een maandje langer op me wachten, maar ik beloof dat ik jullie op de hoogte zal houden met leuke verhalen en foto's.